ازدواج معلولین

[SiyaVash]

خواهیم شد و در آن سوی دالان باز به ماده تبدیل می‌شویم (اگر انرژی پراکنده نشود). این مطلب همیشه برای دانشمندان آرزو بوده است که تبدیل ماده به انرژی و بالعکس و سفر در زمان را بتوانند کنترل و تجربه نمایند و همیشه این مطلب مورد سوال بوده است که چگونه می‌شود شخصی با سرعت فوق‌العاده‌ای از جایی به جای دیگر سفر کند یا چگونه انسان‌هایی مثل ائمه(ع) در زمان‌ها و مکان‌های مختلف بر افرادی حاضر مي‌شدند که درك این موضوع با وصل به منبع انرژی کار مشکلی نیست.
روزی پرواز و خیلی از مسایل دیگر برای انسان غیر ممکن می‌نمود. امروزه با پیشرفت علم تمام این مسایل حل شده است و بسیار پیش پا افتاده به نظر می‌آید. اما انسان‌های کوتاه فکر هر چه که به نظرشان بعید می‌آید را تکذیب می‌کنند و اینان همان اشخاصی هستند که به قفس عادت کرده‌اند، نه علمی دارند و نه حکمتی و با اندکی کسب علم ناقص همه چیز را در چهار چوب آن قرار مي‌دهند و چون دید وسیع ندارند، با نقض مسایل و پاک کردن صورت مسئله خود را ارضاء می‌کنند.
بعضی‌ها چون فکر شلوغی ندارند و فقط به یک واحد و یک سمت می‌اندیشند و اندیشه آنان در هر موردی که باشد نیز به یک منبع متصل است، با عمل به احکام خداوندی، انرژی‌های مثبت ساطع نموده و به منبع انرژی وصل شده‌اند، لذا هم انرژی آنان زیاد مي‌شود و هم می‌توانند آن را کنترل نمایند؛ بنابراین هر استفاده‌ای می‌توانند از انرژي‌هاي خود بکنند. مثل جابجا کردن اجسام توسط چشم، خواندن فکر دیگران، القاء مسائلی به دیگران، صحبت از یک

[SiyaVash]

سوی دنیا با شخصی که آن سوی دنیاست با استفاده از نیروی ذهن و انجام کارهای روزمره، بسیار بهتر از دیگران.
و چون وصل به انرژی مطلق هستند، لذا می‌توانند حتی در مورد تبدیل ماده به انرژی، انرژی به ماده و انرژی به انرژی نیز کارهایی انجام دهند که طی‌الارض و غیره از آن جمله می‌باشد.
الکساندر گراهام بل می‌گوید: تمام افکار خود را روی کاری که دارید انجام می‌دهید متمرکز کنید، پرتوهای خورشید تا متمرکز نشوند نمی‌سوزانند.
ویلیام ماتیوس می‌گوید: نخستین قانون موفقیت تمرکز است. یعنی همه نیروهای خود را روی یک نقطه متمرکز کنید، مستقیماً به سراغ همان نقطه بروید و به چپ و راست منحرف نشوید.
نرمن وینسنت پیل می‌گوید: وقتی همه نیروهای جسمی و ذهنی متمرکز شوند، توانایی فرد برای حل مشکلات به طور حیرت انگیزی چند برابر می‌شود.
کمار می‌گوید: تمرکز در معنای اصلی و درست کلمه، توانایی دقت و توجه ذهن روی یک موضوع واحد است.
توماس ادیسون می‌گوید: اولین شرط لازم برای موفقیت این است که نیروهای جسمی و ذهنی خود را به طور پیوسته و خستگی‌ناپذیر روی یک مسئله متمرکز کنید.
جمیز آلن می‌گوید: راز قدرت واقعی در این است كه با تمرکز کردن مداوم یاد بگیرید که چطور توانایی‌های خود را هدر ندهید و در هر لحظه آن‌ها را بر یک نقطه متمرکز کنید

[SiyaVash]

ساموئل اسمایلز می‌گوید: افرادی هم که توانایی متوسطی دارند می‌توانند کارهای بزرگ انجام دهند اگر هر بار تمام نیروی خود را به طور خستگی‌ناپذیر روی یک چیز متمرکز کنند.
نیدو کیوبین می‌گوید: هیچ چیز به اندازه تمرکز انرژی روی تعداد محدودی از هدف‌ها به زندگی‌تان توان و نیروی بیشتر نمی‌دهد.
بعضی‌ها هم از راه‌های منفی مثل ریاضت به بعضی از این مسائل دست پیدا می‌کنند که توانايي‌هايشان محدود است. مثل مارهای ساحره‌ها که باطل بودند و در مقابل اژدهای حضرت موسی(ع) که حق بود، نابود گردیدند. و زنده کردن مردگان توسط حضرت عیسی(ع) که هیچ مرتاضی به انجام آن قادر نیست.
ولی بعضی از مردم، با دیدن این معجزات، نسبت به پیامبران و امامان کفر ورزیده‌اند و آنان را خدا دانسته‌اند، برخی از آنان ایشان را ساحره نامیدند و عده‌ای آنان را حجت و بنده صالح خداوند دانستند و بدین واسطه به خداوند ایمان آوردند.
در این رابطه خداوند در سوره مائده از آیه 71 تا 77 می‌فرماید:
آنان که به خدایی مسیح پسر مریم قائل شدند، براستی کافر شدند، در صورتی که مسیح به بنی‌اسرائیل گفت: خدایی را که آفریننده من و شماست بپرستید که هر کس به او شرک آورد، خدا بهشت را به او حرام سازد و جایگاهش در آتش دوزخ باشد و ستمکاران عالم را هیچ کس یاری نخواهد کرد، البته کسانی که سه خدا را قائل شدند (پدر، پسر و روح‌القدس) کافر گردیدند و حال

[SiyaVash]

آن که جز خدای یگانه، خدایی نخواهد بود و اگر (از این گفتار) زبان نبندند، البته کافران را عذابی دردناک خواهد رسید، آیا نبایستی (از این کفر و شرک خود) به سوی خدا بازگشته، توبه کنند و از او آمرزش بخواهند که خداوند آمرزنده و مهربان است. مسیح پسر مریم پیامبری بیش نبود که پیش از او نیز پیامبرانی آمده‌اند و مادرش هم زنی راستگو و با ایمان بود و هر دو به حکم بشریت غذا تناول می‌کردند (اگر خدا بودند در زندگانی خود به غذا محتاج نمی‌شدند). بنگر چگونه آیات خود را (در بشریت مسیح) روشن بیان می‌کنیم، آن گاه بنگر که آنان چگونه به خداوند دروغ می‌بندند (و مسیح را خدا می‌دانند)، بگو ای پیغمبر: شما کسی را به جای خدا می‌پرستید که مالک هیچ سود و زیانی درباره شما نخواهد بود، خداست که (هر که او را بخواند) می‌شنود و به احوال همه داناست، بگو ای اهل کتاب، در دین خود به ناحق غلو نکنید و از پی خواهش‌های آن قومی که گمراه شدند و بسیاری را نیز گمراه کردند و از راه راست دور افتادند، نروید.
و در همان سوره از آیه 109 تا آخر می‌فرماید:
ای پیغمبر مردم را متذکر (حکایات عیسی و معجزات و حالات او) گردان که خداوند عیسی‌بن مریم را گفت: به خاطر آر نعمتی را که ما به تو و مادرت عطا کردیم، آن گاه که تو را به تایید روح‌القدس توانا ساختیم که در گهواره با مردم سخن گفتي و در بزرگسالی ترا کتاب و حکمت یاد دادم و به تو علم تورات و انجیل آموختم و هنگامی که از گل، شکل مرغی را به امر من ساخته، در آن دمیدی، به امر من مرغی گردید و آن گاه که کور مادرزاد و

[SiyaVash]

پيس را به امر من شفا دادی و مردگان را به امر من از قبر بیرون آوردی و آنگاه که دست ستم بنی‌اسراییل را از سر تو کوتاه کردم، وقتی که تو با معجزات روشن به هدایت آن‌ها آمدی و کافران بنی‌اسرائیل، به تو گفتند: این معجزات حیرت‌انگیز جز سحری آشکار نخواهد بود و یاد کن هنگامی که به حواریین وحی کردیم که به من و پيامبر من ایمان آورید. گفتند: ایمان آوردیم، خدایا گواه باش که ما تسلیم امر توایم. یاد آر هنگامی که حواریین گفتند: ای عیسی پسر مریم، آیا خدای تو تواند که از آسمان برای ما مائده‌ای فرستد، عیسی در جواب گفت: اگر ایمان آورده‌اید از خدا بترسید، حواریین گفتند: می‌خواهیم که از آن مائده آسمانی تناول کنیم تا دل‌های ما مطمئن شود و تا به راستی عهدهای تو پی ببریم و بر آن گواه باشیم، عیسی گفت: بار الها، ای پروردگار، تو بر ما از آسمان مائده‌ای فرست تا این روز برای ما و کسانی که بعد از ما می‌آیند روز عید مبارکی گردد و آیت و حجتی از جانب تو برای ما باشد و ما را روزی ده که تو بهترین روزی دهندگانی، خداوند فرمود: من آن مائده را برای شما می‌فرستم ولی هر که بعد از نزول مائده کافر شود، وی را عذابی کنم که هیچ یک از جهانیان را نکرده باشم. و یاد کن آن گاه که خداوند به عیسی بن مریم گفت: آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را دو خدای دیگر، سوای خدای عالم اختیار کنید؟ عیسی گفت: خدایا تو (از شبه و مثل و شریک) منزهی، هرگز مرا نرسد که چنین سخنی بناحق گویم. چنان که من این گفته بودم تو می‌دانستی که تو از اسرار من آگاهی و من از سر تو آگاه نیستم، همانا تویی که به همه اسرار

[SiyaVash]

جهانیان آگاهی، من به آن‌ها چیزی نگفتم، مگر آن که تو امر کردی که خدای یکتا را بپرستید که پروردگار من و شماست و من خود بر آن مردم گواه و ناظر اعمال بودم، مادامی که در میان آن‌ها بودم، چون روح مرا تصرف کردی، خود نگهبان و ناظر اعمال آن‌ها بودی و تو بر همه خلق عالم گواهی، اگر آن‌ها را عذاب کنی بندگان تواند (کسی تو را از آن منع نتواند کرد) و اگر از آن‌ها درگذری باز توانا و درست کرداری (هیچ کس را قدرت مخالفت با حکمت و علم تو نیست). خدا گفت: که این روز (روز قیامت) روزی است که صادقان از راستی خود بهره‌مند می‌شوند، برای آن‌ها بهشت‌هایی است که از زیر درختانش نهرها جاری است که در آن به نعمت ابدی متنعمند، خدا از آن‌ها راضی و آن‌ها از خداوند خشنودند، این است پیروزی و سعادت بزرگ، ملک آسمان‌ها و زمین و هرچه در آن‌هاست، همه ملک خداست و او بر همه چیز تواناست.
شما هم می‌توانید به این منبع بی‌دریغ انرژی متصل شويد و بدون این که خودتان بخواهید از این مواهب بهره‌مند گردید، ولی آن وقت دیگر این‌ها برایتان مهم نخواهد بود، زیرا لذت نزدیکی به خداوند لایزال این لذت‌ها را خوار و کم ارزش خواهد نمود و فقط برای تقرب و نزدیکی بیشتر از این توانایی‌ها استفاده خواهید نمود.
آخر کلام این که: هر چیز در این دنیا علمی و عقلانی است؛ ولی گفتیم که عقل انسان نسبی است و خداوند که کامل مطلق است هیچ گاه در عقل انسان محصور نمی‌شود، لذا باید احتیاط نمود زیرا اگر بخواهیم که به وسیله علم و از راه تجزیه و تحلیل

[SiyaVash]

منطقی خدا را بیابیم، به بيراهه خواهيم رفت و از دید چشم‌های نزدیک بینمان ناپدید خواهد شد. که گویی بدن زنده‌ایست که تا آن را بشکافیم که از راز حیاتش سر در بیاوریم، (اعوذ بالاه) جانش را گرفته‌ایم.

[SiyaVash]

فصل سوم
نور
زیباترین و مقدس‌ترین چیزی که برای مخلوقات ملموس می‌باشد و می‌شناسد نور است. خداوند بر حضرت موسی(ع) به صورت نور نمایان گردید و نور است که راه و چاه را نمایان می‌کند، تشخیص خوب را از بد، زیبایی را از زشتی به راحتی به انسان نشان می‌دهد.
اگر نور نبود دیدن معنا نداشت. نور به انسان هم علم می‌دهد و هم حکمت.
در سوره قصص آیه 28 تا 30 می‌فرماید: آنگاه که موسی عهد خدمت به پایان رسانید، با اهل بیت خود از حضور شعیب رو به دیار خویش کرد، آتشی از جانب طور دید، به اهل بیت خود گفت: شما در اینجا مکث کنید که (از دور) آتشی به نظرم رسید، می‌روم تا شاید از آن خبری بیاورم یا برای گرم شدن شعله‌ای بگیرم، چون موسی به آن آتش نزدیک شد به او از جانب وادی ایمن در آن بارگاه مبارک، از آن درخت (مقدس) ندایی رسید: که ای موسی هوش دار که منم، خدا (ی یکتا) پروردگار جهانیان.

[SiyaVash]

و نیز در سوره نور می‌فرماید:
خداوند نور آسمان‌ها و زمین است، داستان نورش به مشکوتی ماند که در آن روشن چراغی باشد و آن چراغ در میان شیشه‌ای که تلالو آن گویی ستاره ایست درخشان و روشن از درخت مبارک زیتون که با آن که شرقی و غربی نیست، شرق و غرب جهان بدان فروزان است و بی‌آن که آتشی زیب آن را بر افروزد خود به خود جهانی را روشنی می‌بخشد که پرتو آن نور حقیقت به روی نور معرفت قرار گرفته و خدا هر که را بخواهد به نور خود (و اشراقات وحی خویش) هدایت کند، این مثل‌ها را خدا برای مردم (هوشمند) می‌زند (که به راه معرفتش هدایت یابند) و خدا به همه امور (غیب و شهود) عالم داناست.
و خداوند مثالی را که می‌آورد، همان نمایان شدن بر حضرت موسی(ع) می‌باشد که می‌خواهد به صورت ملموس با حضرت موسی سخن بگوید و به صورت نور ظاهر مي‌گردد.
با دیدن، انسان می‌آموزد و کسب علم می‌کند و وقتی انسانی با عمل به فرامین خداوندی به منبع نزدیک می‌شود، پرده‌ها کنار می‌روند و نوری بر دل انسان می‌تابد و آن را روشن می‌کند و این نور مقدس همان حکمت است و رفته رفته راه نمایان‌تر می‌گردد و سالک راه را می‌پیماید تا در وجود قدسی پروردگار حل می‌شود و صفات خداوندی در آن نمایان می‌گردد و در اینجاست که بعضی از فلاسفه گفته‌اند که اولین چیزی که از جانب پروردگار خلق گردید، نور بوده است که اولین چیز مقدس و ملموس برای مخلوقات که خلق گردید، نور بوده است. ولی عقل و اراده بر آن تقدم داشته و

[SiyaVash]

دارد که اگر عقلی نبود، نوری خلق نمی‌شد و اگر نور نبود مخلوقی نبود.
پیامبراکرم(ص) می‌فرمایند: العلم نور یقذفه‌ا... فی قلب من یشاء علم نور است، خداوند فرو می‌کند در قلب هر کس که بخواهد.