باید خود بچه ها همت کنندنوشته اصلی توسط marynic
باید خود بچه ها همت کنند
کاربر مقابل از mehregan عزیز به خاطر این پست مفید تشکر کرده است: delghir
اونایی که قشنگ حرف میزنن ... قشنگم پشت پا میزنن !!
ضمن موافقت کامل آماده ام سرمایه گذاری کنم .
سلام كيانا جون ان شاا... كه موفق باشيد
چه اين طرح به موفقيت برسه چه نرسه ممنون از پيشهاد قشنگت اين نشونه اينكه كه تو همجوره به فكر فرشته هاي مثل ما هستيد عزيزم انشاا... با خواست خدا اين نظريت موفق بشه ما كه از خدا مونهgol
منم با اینکه ویلچری نیستم و زیاد تردد برام مشکل نداره ولی هر کاری از دستم بیاد هستم
شادی را هدیه کن حتی به کسانی که آن را از تو گرفتند.عشق بورز به آنهایی که دلت را شکستند.دعا کن برای آنهایی که نفرینت کردندو بخند که خدا هنوز آن بالا با توست..
golgolسلام کیا نا منم موافقم با این طرح تو تهران سه تا شرکت هست که برای جابه جای معلولینی که توان حرکت به قول خودمون ویلچری هست رو به عهده دارن و تا اونجای که در توانشون باشه سرویس دهی میکنن اونم با مشکلات و دوندگی فراوان باید نامه گرفت و از اینجور چیزها من خودم اصلا به این چیزها احتیاج ندارم چون از عصا استفاده میکنم ولی همش نگران این جور اشخاص هستم که مجبور هست از ویلچر استفاده کنن من موافق هستم ولی ما شهرامون با هم فرق میکنه نیاز به همکاری فراوان هست امیدوارم که بتونیم دست به دست هم بدیم تا خودمون از مشکلات خودمون بر بیایم ماشینی که میتونه قابل جابجای معلولین با ویلچر هست (ونه) و مجهز بودن به رمپ که بشه واراد ماشین بشن با ویلچر امیدوارم که بشه که با همکاری و همفکری با هم مشکلات رو حل کنیمgol
چون الان فرصت ندارم كه زياد صحبت كنم فقط ميگم:
اولا كيانا جان ممنون از توجهت و
دوما هم من و هم ماشينم همه جوره اعلام آمادگي ميكنيم.
ما در خدمتيم. بسم ال...
شاد بودن تنها انتقامی است که میتوان از زندگی گرفت.
ارنستو چهگوارامن زندگي را دوست دارم، ولي از زندگي دوباره ميترسم
دين را دوست دارم ولي از کشيش ها ميترسم
من قانون را دوست دارم ولي از پاسبانها ميترسم
سلام را دوست دارم، ولي از زبانم ميترسم
من ميترسم پس هستم
اين چنين ميگذرد روز و روزگار من
من روز را دوست دارم ولي از روزگار ميترسم
اول ازکیانا جون بابت این تاپیک و پیشنهاد قشنگش ممنون
من خودم قبلا گفتم که از بعزیستکار بابت ایاب و ذهابم استفاده میکنم و اگر مثلا یک روز به هربهانه ای کنسلش کنن یا از ازانس استفاده میکنم یا پدرم زحمتش رو میکشن ولی خب به نظرم همیشه نمیشه به امید ازانس بود یا نمیشه که مثلا خانواده هامون رو درگیر کنیم
برای همین من خودم بااین پیشنهاد موافقم و هرکاری ازدستم بربیاد انجام میدم به نظرم باید ازتهران شروع کرد چون تعداد معلولینش بیشتره و راحت تر میشه کارهای اداریش رو پیش برد
در فروبسته ترین دشواری ،
در گرانبارترین نومیدی ،
بارها بر سرخود ، بانگ زدم :
- هیچت ار نیست مخور خون جگر ،
دست که هست !
بیستون را یاد آر ،
دست هایت را بسپار به کار ،
کوه را چون پَر کاه از سر راهت بردار!http://telegrm.me/@afra_wooden
من هم مثل سایرین تشکر می کنم از این ایده ی کیانای عزیزgol...
من که هیچ تصوری از جابجایی با ماشین ندارم و اگر لازم باشه بیرون برم با امبولانس می رم که هزینه اش برای یک رفت و برگشت با توقف یک تا دو ساعته صد تا 150 هزار تومن می شه...اون هم با رانندگان نا اشنا به جابجایی بیمار...ضمن حمایت از این طرح و ارزوی عملی شدنش پیشنهاد می کنم که اگر طرح عملی شد به فکر یکی دو دستگاه امبولانس هم باشیم...بیماران زیادی هستند که برای تردد نیازمند امبولانس هستند...و اینکه موافقم که از تهران شروع کنیم که دست بازتره و مطمئنا استقبال بیشتر...اگر جواب داد بطور حتم در شهرستان ها هم متقاضی پیدا می شه...یک نمونش مراکز خدمات پرستاری در منزل که از تهران شروع شد و الان در هر شهری چندین مرکز وجود داره...هرچند عملکرد این مراکز...
مهم نیست وارد اسیب شناسی اینگونه مراکز نمی شم...
فقط باید دقت بشه که کار به دست اهلش بیفته تا نسخه ی فتوکپی مراکز پرستاری نشه...
در اخر
من هستم...به امید تحقق این ایده.
با ایده کیانا موافقم البته راننده معلول نباشه که بتونه به بچه های ویلچری تو سوار و پیاده شدن کمک کنه بهتره
ابتدا باید از تک تک شما تشکر کنم به خاطره حمایت های شما
دیروز که تاپیک استفاده از سرویسهای ایاب ذهاب معلولین رو میدیدم خیلی متأثر شدم که چرا نباید این امکانات در اختیار افرادی که برای تردد با وسایل عمومی مشکل دارند باشه
من خودم ۴ سال پیش وقتی به ایران آمدم ویلچر برقی رو با خودم آوردم که در آنجا راحت باشم اولین مشکل از فرودگاه به خانه بود که مجبور شدیم یک وانت از قبل هماهنگ کرده تا ویلچر رو
جا به جا کند ما در ایران معلول کم نداریم و بسیار کسانی که از ماشینهای شخصی حتی تاکسی نمیتوانند استفاده کنند
من نمیگم بهزیستی کاری برای معلولین نمیکنه اما وقتی ایران رو که یکی از ثروتمند ترین کشور ها به حساب میاد رو با کشورهای دیگه مقایسه میکنم باید گفت بهزیستی کم لطفی میکنه
خوب در جای که کسی از مسولین به فکر ما نیست این خود ما هستیم که باید دست به زانو گرفته و بلند شویم
به این گفته اعتقاد دارم از تو حرکت از خدا برکت
من و امسال من شاید در این حرکت ذینفع نباشیم اما همیشه نباید به منافع شخصی فکر کرد
برای شورو ع باید دید یک ماشین و بالابر برای ویلچر برقی چقدر قیمت دارد
قدم ۲ هر کس در اطراف خودش کسانی رو( چه دوستان چه فامیل ) داره که حاضره در این حرکت کمک کنه پس ۱ ماه به همه فرصت میدیم تا به اطرافیانمون آگاهی بدیم و هدفمن رو توضیح بدیم حتا در صورت
لزوم آدرس این سایت رو بدیم که خودشان شخصا پیگیر شوند
سپس هر کسی الام کنه تا چه هزینه ای میتونه کمک کنه
در پایان ماه باید دید هزینه لازم تهیه میشه یا نه
اگر میشد باید کسی که در کار ماشین هست قبول زحمات کرده به دنبال ماشین مناسب باشد
قدم ۳ یک آژانس که تقریبا در مرکز شهر باشد تا امکان دسترسی به همه جا آسان باشد پیدا کرده و یک قرار داد بست
به این صورت که یکی از بچهها که قادر به رانندگی است به استخدام درآمده و مسولیت رانندگی رو به عهده میگیره
در مورد مسائل بعد به مرور برسری میکنیم
در ضمن باید به اطلا ع دوستان برسونم این سرمایه گذاری بازده مالی نداره فقط یک مشکل خیلی کوچیک از گردن یک عده برداشته میشه ولی در عوض به تک تک ما ثابت میشه که اگر بخواهیم میتوانیم ...
اونایی که قشنگ حرف میزنن ... قشنگم پشت پا میزنن !!
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
پاسخ با نقل قول