افسون عشق

[امير تنها]

باز پنجره شب باز شده در گلگون افق

چشمان آسمان گرمی عشقی خفته را فریاد می کند

باز پنجره شب باز شده در افسون عشق

زمین خاک آلود و غمبار عشق پرنده آسمانی شده

در میانه آسمان و زمین

تاریکی مردد آمدن است

غربت جانکاه است

اما پیوند تاریکی با عدم است

فریاد عاشقان

آبی آسمان را در خون دل خویش کشیده

آری آبی بیکران جاودانه خواهد مان

پرنده عشق در دل شبها باز هم خواهد خواند

عشق را به تاریکی پیوندی است گسستنی

او راه خواهد پیمود

گامهای عاشق محتاج پایداری است

[امير تنها]

دلم از حال شبانگاهی رفت

در تب افتاده و بی حال بخفت

دید در خواب که می آیی تو

خوش ترین لحن را با خود گفت

باز با رنج و غم از خواب پرید

هر چه کوشید دگر هیچ ندید

خواب افسون خیالات غریب

اشک و افسوس به لبهاش رسید

طعم تنهایی دوباره برخاست

خفت دیگر به خیال مردن

وقت مرگش خندید

باز هم خواب تو را او می دید

[سميرا]

من كه تسبیح نبودم
تو مرا چرخاندی
مشت بر مهره ی تنهایی من
پیچاندی
مهر دستان تو
دنبال دعایی می گشت
بارها دور زدی،
ذهن مرا گرداندی
ذكرها گفتی و بر گفته خود
خندیدی
از همین نغمه ی تاریك
مرا ترساندی
بر لبت نام خدا بود ،
خدا شاهد ماست
برلبت نام خدا بود و مرا
رقصاندی
دست ویرانگر تو
عادت چرخیدن داشت
عادتت را به غلط
چرخه ی ایمان خواندی
قلب صد پاره ی من
مهره ی صد دانه نبود
تو ولی گشتی و این گمشده را
لرزاندی

[امير تنها]

خيلي زيبا بود آفرين آبجي سميرا =D>

[سميرا]

your welcome.

[امير تنها]

مچكرم دوست مهربان

[امير تنها]

گمان می کردم از تنهاییم پا پس نخواهی برد
چه خام اندیش بودم که کردم گریه ها تا روز
چو شب می آمد از کنه وجودم خواب اشک آلود
تو را در خاطرم می دیدم از هر نا کجا تا روز
غرورم را شکستی گریه کردم قصه ها گفتم ولی بی سود
تو خورشیدی و من چیستم سنگی رها تا روز
خیالاتی شدم می بینمت در آسمان هر شب
تو می خوابی و من هم می کنم غم را صدا تا روز

[سميرا]

به دنبالت دراین دنیا گذشتم

از این سو تا به آن سو بر نگشتم

بدنبال طناب آلودگی عصیان و هرزه

ومردی رو به رو لحظه به لحظه

همیشه نم ،رطوبت،من،تو از خود

واین جا صندلی ،جا مانده بی خود

قلم در دست من میرقصد اما

که شاید حل شود باز این معما

در این ممنوع بی خود کاروانی

من و مثل همیشه لقمه نانی

که سیگارم تمامش نعشگی داشت

به آن چشم سفیدت بستگی داشت

که دیروز شطرنج ،مرد ،روزنامه،سنگی

و امروز تیتر آن یک مرد جنگی

که در باز شد من سیگار دودی

همین جا مینشینم تو نبودی

وامروز دلم،سردی،شکسته

هنوز هم صندلی آنجا نشسته

[امير تنها]

شب بود براي من آن لحظه ها كه نبودي
در سكوتي بي انتها شكستم
پنجره با شكوفه هاي آسماني كدر شده بود
نفس هايم بيابان شيشه را مي آلود
براي ديدن تو ايستاده بودم
در آن لحظات بي قافيه
در آن دقايق بي ثانيه
در امتداد تنهايي
برايت مي سوختم
اما
تا همواره تاريخ بيهوده بودم
كه نيامدي

[امير تنها]

به دست دیگری آمد به روزم شام مرگ آذین

به لب تب خاله چشمان خون به دل هم آتشی شیرین

اگر سوز زمستانی ببیند ساز دردم را
و یا آن آه گرمم را
بسوزد نرگس سرمای او از سوزشی غمگین

به قلبم آتشی از کین
به دستم لرزش پیری
غروب فرصتی شیرین

من اکنون آسمانی انقلابی و زمینی بی قرارم باز
پر از آواز
خروشیده گیاهی نو به دستان غمی دیرین

اگر فرش از نگارین ناله های دست تیغ آزرده ای خون است
منم از دست آن نقاش پیرم پر گل و نسرین

لبانم غنچه ی افسوس
به چشمان حسرتی محبوس
خمیده قامتی پیرم جوان از دست سبز دین

(( به دست دیگری آمد به روزم شام مرگ آذین))

نمی دانم کدامین سبزه را خوردم
کدامین غنچه آزردم
که دستان کمان گیری و چشمان کمان داری
کمین از گوشه کرد و به ما زد تیر زهر آگین

نمی دانم کجا بودم
ولی آن کس که ما را کشت
به دستش چون منی یک مشت
خروش آورد و ما را برد با دردی چنان سنگین

هراسم نیست از بازوی خون بارش
و یا از چشم بیدارش
من از آن دم که در دستان او مردم
شدم مجنون عشق آیین

(( به لب تب خاله چشمان خون به دل هم آتشی شیرین ))