سناریو

[مبین]

بعضی روزها مطالبی به ذهنم میاد که دوست دارم اونها رو یادداشت کنم .

دیروز هم این اتفاق برام افتاد و تصمیم گرفتم این سناریو رو بنویسم امیدوارم که مورد توجه دوستان قرار بگیره .

سناریو

مقدمه

امید و علی دو دوست خوب بودن که حدود ده سال بود باهم در یک خانه اجاره ی زندگی میکردن.

امید سالم بود و علی روی ویلچر می نشست.

امید با یک دستگاه تاکسی که خریده بود کار میکرد و علی هم مشغول درس خوندن بود .

زندگی خوبی داشتن و از همدیگه کلی انرژی میگرفتن. تمام شادیهاشون رو با هم تقسیم میکردن و

در غم و غصه هم هیچ وقت همدیگه رو تنها نمیذاشتن.

به خاطر مشکلی که علی داشت مدام باید به بیمارستان مراجعه میکردن که متحمل هزینه های بالای

بود ولی امید با تمام عشق و علاقه این هزینه ها رو پرداخت میکرد و همیشه به علی میگفت تا

روزی که خدا و همدیگه رو داریم غمی نیست.

امید همیشه در حال دعا کردن به درگاه خدا بود که علی رو سر راهش قرار داده.

روزها و شبها گذشت و هر روز کانون خانوادگی این دو دوست گرمتر و گرمتر میشد.

سناریو ما از اینجا آغاز میشه :

ساعت ده صبح بود که امید زنگ زد خونه و به علی گفت: علی جان حاضر شو

نیم ساعت دیگه میام دنبالت بریم بیمارستان وقت دکتر داری.

امید آدم خوش قولی بود و هیچ وقت دیرنمیکرد.

علی گفت باشه، چشم داداش امید خیلی زود خودمو حاضر میکنم منتظرم تا بیای.

سر ساعت تایین شده امید اومد و با علی راهی بیمارستان شدن . تو راه کلی باهم

حرف زدن و خندیدن تا اینکه به بیمارستان رسیدن.

به اتاق معاینه رفتن و علی از روی ویلچر به تخت انتقال داده شد .

همیشه معاینه ده دقیقه ای طول میکشید و طبق معمول امید از اتاق معاینه

خارج میشد و به عیادت چند بیمار میرفت ولی..........

ولی این بار امید شیطونی کرد روی ویلچر علی نشست و در راهروی بیمارستان

شروع به حرکت کرد ناگهان صدای زیبایی از پشت سرش شنید.

؟ : آقا آقا ( امید برگشت و نگاهی به صاحب صدا انداخت دختری روی ویلچر با چند شاخه گل)

امید با اولین نگاه حسابی دست پاچه شد و با صدایی لرزان جواب داد . سلام خانم

دختر با کمال مهربانی جواب امید رو داد . امید روی ویلچر خشکش زده بود و نمی تونست بلند بشه.

دختر از گلهای سرخی که تو دستش بود شاخه ای رو جدا کرد و به امید داد.

امید با دست لرزان شاخه گل را گرفت و به اون خیره شد .

وقتی که چشمش رو از گل برداشت دختر رو ندید . به این طرف و اون طرف نگاه کرد

و دید که دختر وارد یکی از اتاقها شد .

امید اصلاً یادش رفته بود که میتونه راه بره و همچنان با ویلچر علی حرکت میکرد به اتاقی

که دختر وارد اون شده بود نزدیک شد و دید که به بیماران گل میده .

دختر از اون اتاق خارج شد امید رو دید..................

ادامه دارد...................

[mehregan]

مبین جان تا اینجا که خوب پیش رفتی منتظر بقیه ماجرا هستم

[آیدا]

خوبه مبین عزیز...ادامه بدید

[tanhaei50]

مبین جان باید سناریوی جالبی باشه
منتظر ادامه اش هستیم

[محبوب]

مین جان همه هنره ادامه بده گلم

[طناز]

مبین توروخداااااا آخر سناریوت خوش باشههههه
من قلبم ضعیفه مبین.تحمل ندارم اینا با هم دعواشون شه هاااااا آخ یاد قصه های مجید افتادم که چه حرصی به من می داد
قلبم...

راستی این 2 تا احیانا مشکلات نداشتن؟
می دونی که چی میگم از اون مشکلاااات آخه اینهمه عشق و علاقه... جل الخالق
جدای شوخی دست گلت درد نکنه

[hamideh]

وای خیلی زیباست
منتظر ادامه میمونم

[مبین]

دختر از اون اتاق خارج شد امید رو دید به او لبخندی زدو به اتاق دیگری رفت .

برای اولین بار بود که امید صدای قلبشو اینقدر واضح و آشکار داشت میشنید.

امید همچنان به اتاقی که دختر رفته بود نگاه میکرد .

در همون لحظه صدایی شنید وقتی برگشت دید پرستار داره صداش میکنه . میگه آقا

حواستون کجاست چند بار صدا تون کردم چرا جواب نمیدین . معاینه دوستتون تمام شد منتظرتونه.

امید بدون اینکه جواب پرستار رو بده با همون حالت قبلی که روی ویلچر نشسته بود به طرف

علی راه افتاد .

وقتی پیش علی رسید همون جا ایستاد و به چشمان علی خیره شد و علی هم به چشمهایی امید.

یک دفعه علی خنده ای کرد و گفت امید حواست کجاست میشه از روی ویلچر من بلند بشی تا من بشینم

امید به خودش اومد و بلند شد . دو نفری راه افتادن تا به خونه برگردن در تمام مسیر امید همش به اتاق ها

نگاه میگرد .

به ماشین رسیدن سوار شدن و به سمت خونه حرکت کردن.

چند باری علی با امید صحبت کرد ولی اون با تاخیر جواب علی رو میداد.

علی به خاطر اینکه امید زیاد حواسش پرت نشه و بتونه رانندگی کنه ساکت شد و حرفی نزد.

گاه گاهی به چشمهای امید نگاه میکرد اونها برق میزدن تا حالا علی اینجوری امید رو ندیده بود .

به خانه رسیدن امید در رو باز کرد و علی به درون خونه رفت و بدونه هیچ حرفی ماشین رو روشن کرد و رفت.

علی نگران شد و سریع به موبایل امید زنگ زد گفت امید کجا رفتی، وقت ناهاره چرا تو اینجوری شدی.

اینجا بود که امید اولین دروغ زندگیشو به علی گفت چیزی نشده علی اجاره نزدیکه باید بیشتر کار کنم

تو ناهار بخور من بعداً میخورم.

ولی امید کار نکرد و مستقیم خودش رو به بیمارستانی که یک ساعت پیش با علی اونجا بودن رسوند.

تمام بیمارستان رو زیر رو کرد ولی اثری از دختر نبود . با چشمانی پر از اشک از بیمارستان خارج شد .

یعنی چی شده چرا امید به یکباره از این رو به اون رو شد .

اون روز امید دیر به خونه برگشت تقریباً هوا تاریک شده بود .

امید عادت نداشت زیاد علی رو منتظر بزار ولی اون روز..........

امید به خونه برگشت . زیاد سرحال نبود همش به نقطه ای خیره میشد و به فکر فرو میرفت.

روزها و شبها به همین صورت گذشت هر روز امید به بیمارستان میرفت به امید اینکه بتونه اون

دختر رو یکبار دیگه ببینه ولی هرگز این اتفاق نیفتاد.

دیگه خیلی دیر شده بود هوا تاریک تاریک . علی به شدت نگران امید بود . هر چی به موبایل امید

زنگ میزد خاموش بود .

ساعت از یک نصفه شب هم گذشت امید هنوز برنگشته .

علی به اتاق امید رفت چشمهاش پر از اشک شده بود . از کنار پنچره به آسمان نگاه کرد .

با صدا بلند با خودش حرف میزد خدایا خدایا چه اتفاقی افتاده چرا امید اون روزی که از بیمارستان برگشتیم

کلی عوض شد .

خدایا یعنی دیگه داداش امید.................

ادامه دارد..............

[samira]

واااااي داداشي واقعا اشكم در اومد....ازبس زيبا نوشتي....مثل فيلم هنديا شده

اگه رقص هندي هم توي اين داستان هست برامون نشون بديااااااااااسانسورش نكن

[مبین]

خدایا یعنی دیگه داداش امید من رو دوست نداره هزینه های دانشگاه و بیمارستان رو دوشش سنگینی میکنه.

خدایا چکار کنم ..................من که بجزداداش امید کسی رو تو این دنیا ندارم . نکنه میخواد من از پیشش برم.

این کارها رو داره میکنه که من از اینجا برم

باشه اگه اینو میخواد من از اینجا میرم . هیچ وقت دوست ندارم داداش امید به خاطر من این همه عذاب بکشه .

اشکهای علی بیشترو بیشتر میشد ولی........................... ولی از واقعیت خبر نداشت .

از همون لحظه ای که داشت با خودش حرف میزد امید برگشته بود و پشت اتاقش با چشمهایی پر از اشک

داشت به حرفهای علی گوش میکرد . آره .....همه حرفهای علی رو شنیده بود داشت از غصه میترکید که چرا

به خاطر رفتارهای این چند روز علی رو اینهمه ناراحت کرده با خودش زمزمه میکرد ای کاش از روز اول

حقیقتو بهش گفته بودم.

امید وارد اتاق شد و با صدایی لرزان گفت علی............علی

علی از اینکه امید رو میدید خیلی خوشحال بود .

امید به طرف علی رفت و مثل همیشه اون رو در آغوش خودش گرفت .

علی میگفت امید منو ببخش.....................

امید هم میگفت علی تو منو ببخش که باعث شدم چشمات بارون اشک بشه.

دقایقی گذشت تا هر دوی اونها آروم شدن . امید کنار علی نشست و رو به علی کرد گفت : علی تمام حرفهاتو شنیدم

خودت خوب میدونی از اینکه با تو هستم کاملاً احساس رضایت میکنم . هیچ وقت دوست نداشتم چشمهات بارونی

بشه . هیچ وقت از هزینه های دانشگاه و بیمارستان شکایتی نداشم .

من از روز اول باید دلیل این رفتارهامو بهت میگفتم تا این جوری نمیشد

حالا قشنگ به حرفهام گوش کن میخوام داستانی زندگیم رو برات تعریف کنم .

اینو بهت گفتم ، وقتی هفت سالم بود همه افراد خانوادم رو در زلزله از دست دادم

دیگه کسی رو نداشتم . به سختی و هزار بدبختی تونستم بزرگ بشم و به سن بیست سالگی

برسم کسی نبود حمایتم کنه همه ازم فرار میکردن ولی مهم نبود باعث شد قوی بشم

برای کاربه تهران اومدم همون روز اول تصادف شدیدی کردم به طوری که تمام سیستم

بدنم از کار افتاد دیگه نه قادر به حرف زدن بودم نا قادر به حرکت بعدها که خوب شدم فهمیدم

از شوک زیاد این بلا سرم اومده بود .

من کسی رو نداشتم که به دادم برسه تنها و بی کس توی بیمارستان در یک شهر غریب.

اون موقع بود که فرشته ای از آسمان اومد و من رو از بیمارستان برد

پیرمردی هفتاد ساله که همه اون رو............. بابا بزرگ................. صدا میکردن

من رو به خونه باغی برد که خیلی زیبا بود .

اونجا بچه های زیادی بودن هم سالم هم ویلچری هم اونهایی که با عصا راه میرفتن .

چند تایی از اونها بی سر پرست بودن بابا بزرگ اون مکان رو درست کرده بود تا بتونه ازشون مراقبت کنه

بقیه هم به خاطر فضای دوست داشتنی اونجا مواقعی که کار نداشتن پیش بابا بزرگ می اومدن و با بچه ها

بازی میکردن در میون اونها دخترسیزده ساله ای بود که هر وقت به خونه باغ میومد کنار من می ایستاد ..............

ادامه دارد...................