اولین راه درمان خودتون : برچسب معلولیت رو از خودتون جدا کنید

[bahar72]

در جواب آقا مجید عزیز باید عرض کنم که من الآن سه ساله با مدرک لیسانس در حال جستجوی کار هستم
کارگری هم انجام می دم؛ اما متأسفانه کارگری هم به من نمی دند
اونقدر تو این شهر درندشت دنبال کار گشتم که دیگه خسته شدم
کارم به جایی رسیده که حاضرم حتی خدمتکار یک معلول بشم و کارهاشو براش انجام بدم؛ فقط بهم یک پولی بده که بتونم زندگی مو شروع کنم؛ زندگی مستقلمو
از بس تو روزنامه و تو اینترنت دنبال کار گشتم دیگه واقعاً کارم به جایی رسیده که به فکر خودکشی هم افتادم
یعتی با یک لیسانس نیم بند و یک دیپلم کامپیوتر نتونستم تا الآن یک شغل مناسب پیدا کنم
من باید این درد رو به کی بگم؟؟

---------- Post added at ۱۳:۴۳ ---------- Previous post was at ۱۳:۳۸ ----------

در جواب خانم بهار (یاد برنامه ی خانم بهار و بستنی ها افتادم) باید عرض کنم که:

همه ی مردها مثل هم نیستند در میل جنسی
من از اون دسته مردهایی هستم که میل جنسی م به شدت زیاده
طوری که دیگه نمی تونم کنترلش کنم
برای پیدا کردن شغل هم خیلی تلاش کردم
تو شهر مشهد جایی نیست که نرفته باشم
همه وعده ی سر خرمن می دند و می گند زنگ می زنیم؛ الآن فکر کنم تقریباً هزار جا برای کار سر زدم
تو تلویزیون یک بار می گفت اگر کسی به سه جا مراجعه کنه و نتونه کار پیدا کنه، بهش می گند بیکار مطلق
من چی بگم که هزار جا مراجعه کردم و نتونستم کار پیدا کنم؟؟ حتماً بهم می گند بیکار فوق مطلق؛ سوپربیکار

توکل بخدا
انشالله هم شغل خوبی وهم همسر مهربانی نصیبتان گردد
موفق باشین

[مجید110]

آقا مجید! هر چی بیشتر درس بخونید و دیدتون بازتر بشه، رضایت تون از زندگی کمتر می شه
بچسبید به کار تون

موفق باشید

اشتباهت همینجاست

دید بازتر نسبت به اطرافت باعث میشه چیزی رو که دیگران نمیبینن شما ببینی و از اون استفاده کنی!!


برای اینکه این تایپیک منحرف نشه پیام خصوصی بده
از دوستان برای انحراف تایپیک عذرخواهی میکنم

[nasrin66]

اقا محمد این حرف ونزنین سلامتی نعمتیه که قیمت نداره پس قدرش وبدونین

[mf1127]

خیلی ممنون بهار خانم

امیدوارم شما هم در تمامی مراحل زندگی موفق باشید

راستی از طرف پدری منم کرمانشاهی هستم

---------- Post added at ۱۷:۱۳ ---------- Previous post was at ۱۷:۱۱ ----------

آقا مجید!

نمی دونم چرا پیام های خصوصی م ارسال نمی شه !!
اگه می خواید با همدیگه حرف بزنیم بیاید وبلاگم
اونجا در خدمت همه هستم

---------- Post added at ۱۷:۱۵ ---------- Previous post was at ۱۷:۱۳ ----------

نسرین خانم!

خیلی ممنون

اما کار من از این نصیحت ها خیلی وقته گذشته

[HoPe]

در جواب آقا مجید عزیز باید عرض کنم که من الآن سه ساله با مدرک لیسانس در حال جستجوی کار هستم
کارگری هم انجام می دم؛ اما متأسفانه کارگری هم به من نمی دند
اونقدر تو این شهر درندشت دنبال کار گشتم که دیگه خسته شدم
کارم به جایی رسیده که حاضرم حتی خدمتکار یک معلول بشم و کارهاشو براش انجام بدم؛ فقط بهم یک پولی بده که بتونم زندگی مو شروع کنم؛ زندگی مستقلمو
از بس تو روزنامه و تو اینترنت دنبال کار گشتم دیگه واقعاً کارم به جایی رسیده که به فکر خودکشی هم افتادم
یعتی با یک لیسانس نیم بند و یک دیپلم کامپیوتر نتونستم تا الآن یک شغل مناسب پیدا کنم
من باید این درد رو به کی بگم؟؟

---------- post added at ۱۳:۴۳ ---------- previous post was at ۱۳:۳۸ ----------

ارتباطی به مبحث تاپیک نداره ولی جواب می دم شاید تاثیری داشته باشه.14 سال سابقه کار دارم.مدرک هم دارم.فنی هم هستم.به خاطر همون بی عدالتی که شما میگین دریافتیم 1400 ت هست!!! در نزدیکی پایتخت کشور یعنی معدن فرصتهای کاری هم هستم.
چوب صداقت و درستکاریم رو خوردم و می خورم.

ولی با این وجود چون به خودم احترام می زارم.
چون امید دارم.
امسال ترم اول کامپیوتر هستم(مجازی)

تا روزی که زنده باشم دوست دارم درس بخونم.نه برای پول و نه پز دادن.بلکه افزایش آگاهیم.

[نارون]

سلام
ممنون از مطالبی که مطرح شد. خواستم بخشی از پستها رو که بی ربط بود پاک کنم ولی منصرف شدم

هر انسانی برای پیشرفت ممکنه از ابزارهای متفاوتی استفاده کنه. یکی چشم ابزارشه یکی گوش، یکی دست و یکی پا. یکی ترکیبی از اینها و ... به نظرم شاید اولین قدم این باشه که ما به عنوان یک انسان ابزارهایی که در اختیار داریم رو بشناسیم و ببینیم ازونا چطوری میتونیم به بهترین صورت استفاده کنیم. انسان طوری آفریده شده که با تمرین و تمرکز میتونه کار بخشی از اندامش رو که نداره به بخش دیگری واگذار کنه.

با این حرف که معلولیت رو کلا ندید بگیریم موافق نیستم ولی اینکه ناتوانی در نظرش نگیریم موافقم.

و یه موضوع مهم دیگه این که به نظرم این طرز فکر که ما باید نظر دیگران رو تغییر بدیم درست نیست. اصلا نباید فکر و نظر دیگران مهم باشه. هر کسی از ظن خود شد یار من ... هر کسی با دنیا و طرز فکر خودش ما رو تجزیه و تحلیل میکنه و خیلی وقتها هم طرز فکرشون از محبتشونه.

به نظرم ما فقط باید روی تقویت روحی و جسمی و دانشی خودمون متمرکز بشیم و هر روز خودمون رو یک قدم جلوتر ببریم و ظرف روحمون رو بزرگتر کنیم و معلولیت رو بهانه برای در جا زدن و تنبلی قرار ندیم.
امیدوارم که شاهد موفقیت و پیشرفت همه دوستان باشیم

[saleh]

سلام
منم تا حدودی با نظر آقا مجید موافقم
فراموش کردن وضعیت و با اراده حرکت کردن فقط در صورتی جواب میده که یا فرد بخواد جدای از دیگران و جامعه زندگی کنه یا اینکه در کشوری باشه که به لحاظ فرهنگی و رفاهی(امکانات برای قشر معلول) در سطوح بالاتری از مملکت ما قرار داشته باشه.

چند روز پیش خواهرم مشغول کاری بود خواستم برم کتری رو بزارم روی اجاق گاز، حالا کتری رو پر آب کردم گذاشتم رو اجاق دارم کبریت میزنم کبریت رو از دستم میگیره که مبادا دستت بسوزه
در حالیکه میدونه سالها مستقل و به دور از خانواده زندگی کرده ام و در تمام امور مستقل هستم اما این باور براشون سخته که من از این لحاظ تفاوتی با دیگران ندارم و می توانم از عهده ی خود بر بیام

بارها از این موارد برای من پیش اومده و باعث شده بارها بشینم و باهاشون صحبت کنم که من می تونم
تنها کاری که فکر می کردند من از عهده اش بر میام درس خوندن بوده و بس
حالا اینم غنیمته داریم در همسایگی خودمون که اجازه درس خوندن به دخترشون که شدت مشکل جسمیش از من بسیار پایین تر بود ندادند که مبادا به زمین بخورد و بدتر شود
هرچند من بارها زمین خوردم اما چیزیم نشد هنوز سالمم

+
مدتی پیش مشاوری می رفتم ایشون مدعی بودند که من می توانم با رفتارم دیدگاه اطرافیان را تغییر بدم هر چند بی فایده نبود اما تک و تنها جنگیدن در محیطی که من زندگی می کنم و آداب و معاشرت بسیار پررگ است، دید خانواده رو عوض کردیم می رسد فامیل، فامیل را عوض کردیم می رسد ایل و تبار و طایفه، طایفه را عوض کردیم میرسد کل روستا، شهر و ... و این یک فرهنگ سازی قوی می طلبد که بنده را با شکست روبرو کرد

نمی دانم اما شاید رفتار خود شما باعث پیدایش چنین تفکراتی در اطرافیان شما شده است. من در 21 سالگی دچار معلولیت شدم اما از همان ثانیه های اول به کسی اجازه ندادم کارهایم را به جای من انجام دهد، سه روز بعد از ترخیصی از بیمارستان سوار دوچرخه شدم، برای چند روز خواستم تمام کارهایی که قبلا با دو دست انجام میدادم را فقط با یک دست انجام دهم در مواردی که درمانده میشدم گجت هایی را طراحی میکردم که کمبود را برطرف میکرد، هنور عمل های جراحی زیادی روی دست چپم که تا حدودی سالم مانده بود انجام میشد! چند وقت بعد در حالی که تنها دست ام باند پیچی بود و میله های فلزی از نوک انگشتانم بیرون زده بودند سر جلسه کنکور رفتم اما حاضر نشدم از منشی استفاده کنم هیچ ارفاقی هم در حقم نشد، سر وقت پاسخنامه را تحویل دادم و اتفاقاً قبول هم شدم. قاطعیت و اعتمادسازی من باعث شد که هیچ تغییر رفتاری در اطرافیانم پدید نیاید آنها همچنان به رانندگی من بیشتر از سایر براردرانم اعتماد داشتند، بسیاری از کارهای دقیق و حساس حتی تعمیرات لوازم پرخطر را باز به من می سپردند. نه تنها مثل شما چیزی را از دستم نمیگرفتند که هیچ بلکه تا درجه استثماری هم از من کار می کشیدند.

[HoPe]

جهت پاک کردن گرد و خاک تاپیک

دو روز پیش رفتم مرکز توانبخشی رها .
این جمله رو شنیدم:

آفرین !
دومین نفری هستی که دیدم تو این سن با بیماری میوپاتی هنوز رو پاهای خودت هستی.

-----------------------------------

الان هم هر کسی این پست رو می خونه بدونه که هرچقدر بیماریش پیشرفت کرده نسبت بهش پررو باشه و تسلیم نشه.

و در پایان :