سوال یک معلول از همه بخاطر مشکلش

[eBRAHIMV]

سوال زير رو تو يه پيج كه مخصوص سوال پرسيدنه ديدم گفتم اينجا هم بزارم
تو فيس بوك جوابهاي جالبي هم داده بودن براش

سلام دختری 26 ساله هستم،دچار فلج مادرزادی از ناحیه پا هستم،یکی از پاهام دچار مشکله و با عصا راه میرم،دو خواهر دیگه دارم که سالم هستن خدا رو شکر،مشکل اصلی من اینه که پدر و مادرم به شدت منو با رفتارشون آزار میدن،مثلا مهمون میاد میگن برو تو اتاق،مخصوصا مادرم، امروز برای صدمین بار این حرف رو زد، دلم میشکنه از رفتارش،یا مثلا میرن بیرون بگردن به من اصلا نمیگن تو هم بیا،یا مثلا با خواهرم حرفم شد بهم گفت تو زورت میاد ما راه میریم تو کج کج راه میری،هیچکس نمیتونه درکم کنه،خدا میدونه چقد دلم گرفته.من بلدم خیاطی کنم اما پدرم حمایتم نمیکنه کار راه بندازم،میگه کی لباسشو میاره پیش تو... دلم میخواست برم دانشگاه بازم حمایتم نکردن،از زندگی از خودم از همه چی بریدم،همیشه بهترین لباسا واسه اون دو تاست،واسه عید لباسی برام نخریدن گفتن تو که جایی نمیری،حتی مسافرت هم باهاشون نمیرم چون یه بار که رفتم و یکم دیر میجنبیدم هی میگفتن اَه و چرا اینو آوردین،دلم میخواد مثل همه باشم،کار مفید انجام بدم، احساس مفید بودن کنم،دلم میخواست رفیق داشته باشم،خیلی خیلی تنهام،بارها هم با پدر مادرم حرف زدم حتی عمه م باهاشون حرف زده که اینقد تفاوت نزارید اما انگار نه انگار چیکار کنم دیده شم؟؟باور کنید دلم میخواد بمیرم،با کاراشون منو سر خورده کردن، من همیشه میام اینجارو میخونم اما هر بار خواستم سوال بپرسم پشیمون شدم،چون حس میکنم هیچ راه حلی وجود نداره

[نیلوفر]

سلام
چه تاسف بار
خیلی ناراحت شدم
به نظر من بهترین راه همونه افرادی رو که حرفشون پیش خانواده ایشون خریدار داره رو واسطه کنند یا اینکه نزد مشاور برند تا مشاور با خانوادشون صحبت کنند
می تونند خودشون رو با هنرشون بهشون ثابت کنند از طریق همین اینترنت که بهش دسترسی دارند آنچه لازمه بیشتر آموزش ببینند و با دوختن لباس و هدیه دادن به خواهراشون و همچنین با ابراز و اثبات محبت شون به خانواده دل اون ها رو بیشتر محذوب خودشون کنند
می تونند با کمک هایی که از دستشون بر میاد جواب تلخ رفتاری اونها رو با خوبی بدند
همچنین از خدا ناامید نشند و با نزدیک شدن به خدا و طلب کمک ازش می تونند رسیدن به موفقیت رو سرعت ببخشند

ان شاالله که خدا مشکلات همه و مخصوصا این دختر همنوع سرزمینم رو حل کنه و چنین خانواده هایی رو هم هدایت کنه که معلولیت رو عامل سرافکندگی ندونند بلکه پله ایی بدونند برای افتخار ،تا با حمایت از این چنین افرادی موجب رشد سایر استعدادهاشون بشند

ممنون آقا ابراهیم از مطرح کردن مطلب به این مهمی

[***رضـا***]

فقط خودش میتونه مشکلشو حل کنه باید اعتماد بنفسشو قوی کنه وبا اراده کامل هدفی رودر نظر بگیره، پس اونایی که مشکلات ومعلولیتهای شدیدتری دارند باید چی بگند بیشتر وقتا منشاء موفقیتهای یک معلول نشئات گرفته از همین رفتارهای تحقیر امیزه

[الهه61]

واقعاً ناراحت شدم، به نظرم خانواده اولین و مهمترین حامی همه افراد به خصوص ما معلولین هستند.
دوست گرامی اعتماد به نفس داشته باش و به خدا توکل کن. خیلی سخت و دردناکه خانواده همچین فکری راجع به شما دارند ولی با غصه خوردن زندگی برات سختتر میشه. دعا میکنم خداوند هرچه زودتر این پرده جهل و نادانی رو از مقابل چشم خانوادت برداره و در رفتارشون نسبت به شما تجدیدنظر جدی کنند.

[Alireza72]

واقعأ كه باعث تأسفه به نظرمن نبايداجازه بده هـيچ كسى توى زندگى تحقيرش كنه حتى پدرومادرش وبايدتمام تلاششوبكنه كه خودشوبه همه ثابت كنه

[باران بهاری]

سلام من بسیار ناراحت شدم از عدم درک خانواده
به نظر من هم این دختر عزیز و گلمام باید اول خودش خودش را باور کند به توانایی ها و استعدادهایش اعتماد داشته باشد و هیچ وقت تسلیم نمی تونی و نباید اطرافیان نشود ما همگی یک سری مشکلاتی داریم شاید مشابهه نباشند اما با این مشکلات یک سری از محدودیت ها را تجربه کرده ایم و شاید این کلمه نمی توانی را خودمان هم تجربه کرده ایم اول باید به خودمان ثابت کنیم توانستن را بعد به اطرافیانمان
برای این دختر سرزمینم هم ارزوی موفقیت را دارم و می گویم با توکل بر خدا شروع کن و تسلیم نباید و نمی توانی ها نشو عزیزم که خداوند با توست

[zahabimahdi@gmail.com]

منم میتونم با جک جواب بدم ؟؟
لره گاواش میرن تو مسجد خادم مسجد میاد باداد بیداد میگه چرا گداشتی گاوات برن مسجد لره میگه خو حیونن نمیفهمن خودم که ایفهمم تا حالا دیدی بیام مسجد

حالا اینا هم نمیفهمن اگه بهمن که از این کارا نمیکنن

زخامکاری قوم و زپخته کاری اغیار.......... چنان بسوخت دماغم که دود از آن برخاست

[abdollahmoalemi]

سلام
خیلی ناراحت کننده ست که خانواده چنین رفتاری کنه اون خواهر ها هم از پدر و مادر یاد گرفتن
پدر و مادر نخواستم قبول کنن که یک فرزند معلول دارن؟
این فرزند باید روی سرشون بزارن نه اینکه تحقیرش کنن
به نظر من پدر و مادر بیشتر تو جمع معلولین بیارن مخصوصا با پدر و مادر معلولین بیشتر آشنا بشن و رفت و امد کنن
من قبلا یک داستان در همین موضوع خوندم براتون خلاصه میگم
پدر و مادری همچین رفتاری داشتن تا اینکه پدر کلیه هاشو از دست داد توان خرید کلیه نداشتن یکی از بچه های سالم آزمایشش به پدر میخورد ولی از دادن کلیه خود داری کرد تا اینکه خبر دادن که یک خیر پیدا شده که کلیه بده گفتن که ناشناس باشه اون خیر فرزند معلولشون بود که تصورش نمیکردن که آزمایشش به پدر بخوره حتی در این مورد از اون چیزی نخواستن اصلا ادم حسابش نمیکردن ولی اون فرزند بدون اینکه پدر و مادر بفهمن رفت ازمایش داد و کلیشو به پدر داد با اینکه کلیشو داده بود ولی هنوز همون رفتارهارو میدید تنها رازشو دوست صمیمیش میدونست تا اینکه بعد از یک سال وقتی جلوی دوستش چنین رفتاری کردند به اونها گفت که فرزند معلولشون بود که به پدرش کلیه داد چیزی که فرزند سالمشون از پدر دریغ کرد
این داستان من توی یک کتاب خوندم برای شما خلاصه گفتم

[فاطیما]

سلام...لطفا راه عملی برای دوستمون ارائه بدید...اینکه اعتماد بنفس داشته باش و خودتو ثابت کن و از اینجور حرفا فقط نصیحته... این دوستمون ظاهرا اونقدر شرایطش سخته که حتی فرصتی بهش نمیدند برای ثابت کردن خودش..من راه حلهایی دارم اما فقط میتونم به خودش بگم.. لطفا ایمیل یا هر چیزی که از ایشون میدونید بزارید اینجا...ممنون

[neda azizi]

سوال زير رو تو يه پيج كه مخصوص سوال پرسيدنه ديدم گفتم اينجا هم بزارم
تو فيس بوك جوابهاي جالبي هم داده بودن براش

سلام دختری 26 ساله هستم،دچار فلج مادرزادی از ناحیه پا هستم،یکی از پاهام دچار مشکله و با عصا راه میرم،دو خواهر دیگه دارم که سالم هستن خدا رو شکر،مشکل اصلی من اینه که پدر و مادرم به شدت منو با رفتارشون آزار میدن،مثلا مهمون میاد میگن برو تو اتاق،مخصوصا مادرم، امروز برای صدمین بار این حرف رو زد، دلم میشکنه از رفتارش،یا مثلا میرن بیرون بگردن به من اصلا نمیگن تو هم بیا،یا مثلا با خواهرم حرفم شد بهم گفت تو زورت میاد ما راه میریم تو کج کج راه میری،هیچکس نمیتونه درکم کنه،خدا میدونه چقد دلم گرفته.من بلدم خیاطی کنم اما پدرم حمایتم نمیکنه کار راه بندازم،میگه کی لباسشو میاره پیش تو... دلم میخواست برم دانشگاه بازم حمایتم نکردن،از زندگی از خودم از همه چی بریدم،همیشه بهترین لباسا واسه اون دو تاست،واسه عید لباسی برام نخریدن گفتن تو که جایی نمیری،حتی مسافرت هم باهاشون نمیرم چون یه بار که رفتم و یکم دیر میجنبیدم هی میگفتن اَه و چرا اینو آوردین،دلم میخواد مثل همه باشم،کار مفید انجام بدم، احساس مفید بودن کنم،دلم میخواست رفیق داشته باشم،خیلی خیلی تنهام،بارها هم با پدر مادرم حرف زدم حتی عمه م باهاشون حرف زده که اینقد تفاوت نزارید اما انگار نه انگار چیکار کنم دیده شم؟؟باور کنید دلم میخواد بمیرم،با کاراشون منو سر خورده کردن، من همیشه میام اینجارو میخونم اما هر بار خواستم سوال بپرسم پشیمون شدم،چون حس میکنم هیچ راه حلی وجود نداره

اینکه بگم متاسفم یا چه وضعیت تاسف باری بی فایدس و همین طور اگه بگم درکت میکنم باز هم بی فایدس چون تا در جای کسی نباشی نمیتونی شرایطش رو درک کنی. اگه شما اون خانم رو میشناسید منو بهشون معرفی کنید من شماره یک کارشناس معلولین رو دارم که کارش همینه که طرز فکرهای اشتباه رو نسبت به معلولین اصلاح کنه اگه در شهر کرمانشاه هستن من میتونم در کارگاهی که به زودی برگزار می کنم در دانشگاه خانواده ایشون هم دعوت کنم. و اگر هم در کرمانشاه نیستند سعی کنند پیگیر باشند که آیا در شهر خودشون همیچین کارگاه هایی که طرز برخورد درست با معلولین رو آموزش می دهند وحود دارد یا نه. و اما در مورد احساس مفید بودن. من یه زمانی این نیاز (نیاز به اینکه حس کنم مفید هستم) رو به شدت در خودم حس می کردم اما در اون برهه زمانی نمیتونستم کاری کنم که این نیازمو ارضا کنم. اما دیدم میتونم به درد و دل اطرافیانم گوش کنم و یا با بچه ها ارتباط بگیرم و همین کار رو کردم این واسه خودم هم خوب شد چون دردهای سخت تر از دردهای خودم رو میدیدم و شکر گذار شرایطم میشدم. پیشنهاد میکنم شما هم همین کار رو کنید و یا کارهایی مشابه این
امیدوارم که به زودی اخبار بهتری راجع به ایشان بشنوم