سلام دوستان. من با دیدن این انجمن به این فکر افتادم که مگه اشخاص مبتلا به این بیماری هم ممکنه بیان تو یه سایت و در مورد خودشون بگن؟ اما از اونجایی که وجود هیچ انجمنی بی حکمت نیست گفتم خودم از تجربه برخوردم با اشخاص سندرم داونی بگم:
اول اینکه این افراد نسبت به بقیه عقب مانده های ذهنی خیلی ملایم تر و سازگارترند. دایم لبخند میزنن. دوما ظاهرشون هر چند مث بقیه نیست اما عجیب و دردآور (مث اونهایی که تو مرکز فرخنده هستند) هم نیست. من یه موردش رو تو همسایگیمون دیدم که از مدارس ویژه این افراد دیپلم گرفته و کلی هم آداب دان هم مسئوله.
الان یه سوال برام پیش اومده که فرق این عزیزان با سایر کم توانان ذهنی چیه که باعث میشه اینقدر مثبت و دوست داشتنی تر از اونهای دیگه باشن؟ (من تبعیض نمیذارم. باور کنین شرایط اینا بهتر از بقیه است).
پاسخ با نقل قول
