درد و دل با امــام زمــان (عج)

[الناز]

كشاورز گفت:


اي بركت دهنده زمين من!

امسال با خويش عهد كرده ام

كه هرگز در سرزمين قلبم، بذري نكارم...

هيچ بذري، به جز بذر محبت تو را –كه آرزويي شده اي براي من-

نه بذر محبت فرزند،‌نه بذر محبت همسر،‌نه بذر محبت مال،‌نه بذر ...

هيچ كدام... آري، هيچ كدام را نخواهم كاشت...

من، تنها و تنها بذر عشق تو را كشت خواهم كرد...

-كه بذر عشق تو، عصاره ي تمام خوبي ها و پاكي ها و راستي هاي عالم را ديده ام-

و محبت فرزند را، اگر فدايي تو باشد

و مهر همسر را، اگر شيدايي تو....

و آن گاه تا هميشه،‌ تا آن هنگام كه نفسي هست برايم –كه اگر بي ياد تو باشد،‌خدا كند كه نباشد!- به انتظار رويش بذرهاي عشق خواهم ماند....

و مي دانم كه تو –مهربان اقاي من- به لطف و عنايت لايتناهي خويش، تمامي بذرهاي مرا به بار خواهي نشاند....

و تا آن روز، هر روز و همه روز، سرزمين دلم را با باران اشك فراقت،‌اي دردانه گوهرستان يكتاي يگانه، آبياري خواهم كرد...

و آن روز ... روز برداشت محصول،

سرزمين دلم، از تمامي صفات عالي و متعالي،‌ لبريز خواهد بود...

كه با محبت تو، همه خوبي ها از آن من است و بي مهر تو، همه پليدي ها.

راستي... بگو بدانم،

بذر ناب محبت تو را كجا مي فروشند؟!

چه مي گويم؟!

بذر ناب محبت مهدي را نمي فروشند كه هديه مي كنند

هديه به تمام آنها كه خالصانه،‌زمينشان را از تمامي علف هاي هرز زدوده اند...

و آيا در سرزمين دل من،‌هيچ علف هرزي نروييده است؟!!

-----------------------------
http://forum.ya-mahdi.info/index.php/topic,7417.0.html

[الناز]

اي تك سوار جاده عشق!!!
اي سبزترين موعود!!!
راهي نمانده تا سرودن آخرين ترانه انتظار
فاصله اي نيست از كلبه سرد انتظار
تا قصر زيباي وصال
اي كبريايي ترين سجاده نياز
نماز نيمه شب هاي نيايش را
به عشق تمناي تو به قامت مي ايستيم
هر صبح كتاب خواب را
به عشق روي تو مي بنديم
و پنجره چشمانمان را
رو به باغ ياد تو مي گشاييم
و فصل روز رمان زندگي را
با اللهم ارني الطلعه الرشيده آغاز مي كنيم
و به شوق رويشي دوباره
زير لواي سبز تو
بذر اميد بر زمين زندگيمان مي افشانيم
چرا كه آمدنت را باور داريم
و به تقدس همين باور است كه
هر جمعه دروازه هاي نگاهمان را
به چراغ هاي انتظار آذين مي كنيم
گره دل ها را بر غرفه هاي جملات ندبه مي بنديم
تا سايه بان مژه ها
و بر قلب كتاب دعا شبنم اشك مي كاريم
به يمن رسيدن سبزترين جمعه تاريخ
كه تو از راه مي رسي
و به تأسي از فتح مكه ، در فتح الفتوحي ديگر
دروازه هاي عشق را فتح مي كني
مولا جان!!!
تو را به حرمت مسافران جاده انتظار
تو را به حرمت عاشقان منتظر و منتظران عاشق
تو را به حرمت بال و پر خاكي كبوتران آن مزار بي نشان
و به حرمت ناله هاي «فاغث يا غياث المستغيثين »
از پشت پرده غيبت درآي
و به كنعان ديده ها قدم بگذار
و خلعت سبز طلعتي جاويد را
به افق قلب هاي منتظران شيعه بپوشان
مولا جان!!!
مگر نمي داني؟!؟
مگر نمي بيني؟!؟
مي دانم كه مي بيني
مي دانم كه مي داني
روزگار نامرادي هاست و زمانه ، تكرار قصه سرنوشت فرزندان آدم
هر روز هابيلي در آتش كينه قابيلي مي سوزد
و هنوز صداي محمد (ص) از وراي قرن هاي گذر زمان را فرياد مي زند «من كنت مولاه فهذا علي مولاه»
و اني تارك فيكم الثقلين را قرائت مي كند
و كبودي ياس ها در خم كوچه هاي غربت تكرار مي شود
و هر گوشه اي از جهان سقيفه اي
و سقيفه نشينان بسيار
علي از دست بالا رفته و در غدير ولايت
خانه نشيني را به ارث مي برد
و كبوتران چاهي از لابه لاي صفحات ورق خورده تاريخ هنوز آماده شنيدن ناله هاي غريبانه اند
كل يوم عاشوراست
و در پي شكستن ديوارهاي صوتي تكرار
دريده شدن حلقوم هاي شش ماهه
و آسمان هر روز پذيراي مشتي خون پابرهنگان تاريخ در جستجوي ردپايي از قافله ناقه هاي عريان زينب اند
و جام ها مست از شراب خون انسان ها
آيا هنگام آن نرسيده است
كه بر واژه ظلم و ظالمي خط بطلان بكشي؟
آيا نرسيده زماني كه حجاب غيبت از چهره بركني و ذوالفقار عدالت را از قفس نيام رها كني؟
بيا!
بيا اي موعود همه اعصار و قرون
بيا و « فهذا علي مولاه »را تفسير كن
براي آنان كه غدير را در«بخ بخ يا علي» خلاصه كرده اند
براي آنان كه جغدوار ناله رهايي از قيوميت ولايت را سر مي دهند
بيا تا كربلا در مظلوميت خود به دور غريبي حسين چرخ نزند
و قافله زينب بي قافله سالار سفر نكند
بيا و با «و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا»ستمديدگان جهان را بر اريكه قدرت بنشان
بيا كه سرير عدالت در انتظار قدومت بي تاب و بي قرار است

--------------------------
http://forum.ya-mahdi.info/index.php/topic,9.150.html

[الناز]

آن سيه چرده كه شيريني عالم با اوست چشم ميگون لب خندان دل خرم با اوست

گرچه شيرين دهنان پادشهانند ولي او سليمان زمان است كه خاتم با اوست

روي خوب است و كمال هنر و دامن پاك لا جرم همت پاكان دو عالم با اوست

[حسين]

قصه‌هایی هست از تشرّفات افرادی كه از امام پول، زن، سلامتی و امثال آن را می‌خواسته‌اند. اینها همه خوب است. ولی چرا انسان از حضرت آن چیزی را كه خود آن حضرت از خدا می‌خواهد طلب نكند؟
به همین دعای حضرت در ماه رجب توجّه كنید، حقیقتاً برای ما آموزنده است، ما هم همین‌ها را از خدا بخواهیم «وَ احتم لِی فِی قَضائِكَ خَیرَ ما حَتَمتَ؛ از قضاهای خودت، بهترینش را برای من تقدیر فرما».
«وَ اختِم لِی بالسَّعادةِ فی مَن ختمتَ؛ مرا از كسانی قرار بده كه امرشان را در این ماه به سعادت ختم می‌فرمایی». «و اَحیِنِی ما أحیِیتَنِی مَوفُورَاً و أمتِنی مَسرُورَاً و مَغفُوراً؛ زنده‌ام بدار در حالی كه از الطاف و رحمت‌هایت، حظّی وافر داشته‌ام و بمیرانم در حالی كه مسرور و آمرزیده‌ باشم». «واجعَل لی إلی رضوانِك وجِنانكَ مَصیراً؛7 برایم راهی به بهشت و رضوان خودت مقرّر فرما».
او رضوان و رضای خدا را می‌طلبد. ما هم همین‌ها را بطلبیم كه هیچ چیز بالاتر از رضای خدا و بالاتر از محبّت خدا و اولیای خدا وجود ندارد.
از امام زمان(علیه‌السلام) بخواهیم كه برایمان استغفار كند.یكی از چیزهایی كه خیلی مهم است، استغفار است. استفغار، پوشاننده‌ی سیّئات است. اگر طلبِ مغفرت جدّی باشد منجر به مغفرت می‌شود. یك وقت انسان خودش استغفار می‌كند، یك وقت دیگران برایش استغفار می‌كنند، رفقا برایش استغفار می‌كنند، آن هم مؤثر است امّا راه سومی هم وجود دارد كه بهتر از دو راه قبلی است و آن این است كه انسان به حجّت وقت متوسّل شود و از آن حضرت بخواهی كه یابن‌رسول‌الله! شما برایم طلب مغفرت كنید. من این مطلب را از این آیه شریفه می‌گویم:
و لَو انَّهُم إذ ظَّلَموُا أنفُسَهم جاؤُوكَ فاستَغفِروا اللهَ و استغفِر لهمُ الرَّسولَ لَوجَدوا اللهَ توّاباً رحیماً.*
اگر آنان وقتی كه به خود ستم كردند، پیش تو می‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و پیامبر نیز برای آنان طلب آمرزش می‌كرد، قطعاً خدا را توبه‌پذیر مهربان می‌یافتند.
خداوند به پیامبرش می‌فرماید اگر اینها كه خلاف كرده‌اند، پیش تو می‌آمدند و از من طلب مغفرت می‌كردند، تو هم برایشان استغفار می‌كردی ـ اگر این دو استغفار با هم ضمیمه می‌شد ـ آن وقت « لَوجَدوا اللهَ توّاباً رحیماً» نمی‌فرماید: «یَغفِراللهُ لهم» یعنی خدا ایشان را می‌آمرزید، بلكه می‌فرماید: «لوَجَدوا الله توّاباً رحیماً» تعبیر بسیار جالبی است. یعنی در صورت استغفار خودشان و استغفار رسول خدا، در وجودشان می‌فهمیدند و می‌یافتند و درك می‌كردند كه خدا آنها را آمرزیده است. یعنی در آن صورت غفوریّت و رحمانیت خدا را درك می‌كردند.
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) رضوان و رضای خدا را می‌طلبد. ما هم همین‌ها را بطلبیم كه هیچ چیز بالاتر از رضای خدا و بالاتر از محبّت خدا و اولیای خدا وجود ندارد.

خوب، آن وقت، حجّت خدا، رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌و‌آل� �) بود و حالا حجّت وقت، امام زمان(علیه‌السلام) است. به خدا قسم اگر ما از امام زمان(علیه‌السلام) بخواهیم برایمان استغفار خواهند كرد. در ساحتِ مقدّس اینها بخل راه ندارد. امام زمان(علیه‌السلام) خلیفة خداست، مظهر تامّه حق است، اسم اعظم خدا، الان امام زمان است. اگر جدّاً بخواهیم، حضرت دعا می‌كنند، طلب مغفرت می‌كنند آن‌گاه انسان، غفوریّت و رحمانیّت خدا را لمس می‌كند.
برادران یوسف، بعد از آزار یوسف(علیه‌السلام)، وقتی متوجه شدند بدكاری كرده‌اند، پشیمان شدند و از پدر خواستند كه «یا اَبانا اِستَغفِرلَنا ذُنوبَنا...»9 گفتند: پدرجان! تو پیش خدا وجیه هستی، رسول و پیغمبر خدا هستی، پیش خدا آبرو داری، ما گناهكاریم پشیمانیم، از تو می‌خواهیم كه برایمان طلب مغفرت نمایی، یعقوب(علیه‌السلام) هم پذیرفت. ما هم از پدر حقیقی خود بخواهیم كه او برایمان طلب مغفرت كند. یعنی از امام زمان(علیه‌السلام) درخواست كنیم كه بعد از توبة حقیقی، برای ما طلب مغفرت كند زیرا او «وجیه عندالله» است. او محمود خداست، او ولیّ خداست، او همه كاره عالم است این توبه اگر با آن لطفِ مغفرت توأم شود قطعاً كارساز خواهد بود.
الان هم رسول خدا زنده است، باید از رسول خدا بخواهیم، از امام زمان بخواهیم و عرض كنیم: یابن‌رسول‌الله! ای عزیز فاطمه(س)! تو می‌دانی ما بیچاره هستیم و پناهی نداریم، یكی از القاب شما «غوث» است. یعنی پناه بی‌پناهان! شما پدر حقیقی ما هستید. ما بچه‌های بدی هستیم ولی شما پدر خوبی هستید، ما نوكرهای بدی هستیم، اما شما خوب آقایی هستید. ما كجا برویم، به چه كسی بگوییم و به كه پناه ببریم؟ ما شما را دوست داریم و تو از قلب ما خبر داری، در زیارت دارد «ولی حقّ مُوَالاتِی» دوستی، حق می‌آورد، ما حقِّ موالات داریم. به شما امید داریم و از شما می‌خواهیم كه شما به ما تصدّق كنید. كه خدا صدقه‌كنندگان را جزای خیر می‌دهد. دست گدایی‌ ما به سوی شما دراز است.

پی نوشت:

*سورة نساء(4)، آیة 64

منبع:
به نقل از آیت‌الله حاج شیخ حسن صافی اصفهانی(ره)، ماهنامه موعود شماره 82،

[الناز]

مهدی اگر از منتظرانت بودیم
چون دیده نرگس نگرانت بودیم
با اینهمه رو سیاهی وسنگدلی
ای کاش که از همسفرانت بودیم

[الناز]

شهردل تاريک است وانتظارکشنده...

کوچه ی عشق باريک است وامتداد نگاه ها طولانی...

ناياب ترين چيزدرديارغربت نگاه اشناست

مرادرياب ای اشنا...

که بی توچشمهايم باساحل عشق بيگانه اند

[الناز]

یا صاحب‌الزمان!



اسلام علیك یا ابا صالح المهدی(عج)

می‌گویند درد انتظار مثل درد دندان است که تا به سر نیامده به عمق جان اثر می‌کند. ولی ای کاش درد انتظارت مثل هزاران درد دندان بود. درد فراقت بند بند وجودم را می‌گدازد. نمی‌دانم چه وقت این سوز هجران به سر خواهد آمد و آن لحظه‌ی باور نکردنی برایم به وقوع خواهد پیوست.
یا صاحب‌الزمان! تا کی در آسمان به پرنده خیره شوم؟ تا کی در پیاده‌روی نگرانی انتظار قدم زنم؟ تا کی گل‌های سرخ را به یادت بر پرده‌ها سنجاق کنم؟ و تا کی شب‌های جمعه به یادت بخوانم سلامٌ علی آل یاسین؟ چشم به راهم و در انتظارت، تا با دلی سوخته از فراقت در نیمه‌ی شعبان برای خدمتگزاریت کمر همّت بندم. تا یار که را خواهد و میلش به که افتد.

[گلابتون]

شاپرك خسته ي من

خنده هاي نمكين تو چشيدن دارد
غزل از باغ غزل هاي تو چيدن دارد

سيزده راز گل نرگس چشم ملكوت
از لب غنچه ي ناز تو شنيدن دارد

سروهايي كه براي تو دلم كاشته است
آن قدر ماند سرِ كوچه كه ديدن دارد

ريخت پرهاي دلم بس كه پرد ... نه نپريد
نپريده است چو ترس از نرسيدن دارد

غنچه ي سرخ گل باغچه ي همسايه
به هواي تو سر جامه دريدن دارد

كاش مي آمدي اي شاپرك خسته ي من
صورت گل خجل از روي تو ، ديدن دارد

[معصومه]

قطعه ی گمشده ای كم است
یازده بار شمردیم و باز یكی
باز كم است
این همه آب كه جاریست نه اقیانوس است
عرق شرم زمین است
كه" سرباز" كم است.
اللهم عجل ولیك الفرج

[الناز]

انتظار يعني يعقوب شدن



يعني چشم سپيد کردن



موي سپيد کردن



يعني جز او را نديدن



انتظار يعني بي خود شدن



همه او شدن



در خانه را که جارو ميزني براي او بروبي



و سفره چون مي اندازي جاي او را خالي بگذاري



جامه چون در ميپوشي کمر به شوق خدمت ببندي



نرگس خمار خفته را که ببيني ياد از چشمان او کني



هر غنچه تازه شکفته را که بگذري ، لعل عيسوي را در نظر آوري...