سلام دوستان گرامی :
یه سؤال جدی از دوستان معلولم داشتم اینکه ، تا همین الان که داری این موضوع رو میخونی تو خلوت خودت و خدا پرسیدی؟ چرا من معلول شدم، یعنی گفتی آخه خدا چرا من؟؟؟
خودم شروع میکنم ....
آره خیلی پرسیدم و الانم میپرسم که چرا من؟؟؟؟
با دوستام که صحبت میکنم بهم میگن: ما تو رو الگوی خودمون قرار دادیم و یه جورایی به صبوری و روحیه بالایی که داری حسودیمون میشه، میگن خدا شما رو دوست داشته که این معلولیتها رو بهتون داده و به قول معروف هر که مقرب تر است، جام بلا بیشترش می دهند...
منم میخندم و جواب میدم خوب نمیشد ما هم سالم بودیم و خدا همونقدر دوستمون داشت؟
نظر شما چیه؟
پاسخ با نقل قول
هیچی دیگه؛ دیگه جرات نکردم بپرسم
اگه بگم یه حس خوبی داشتم شاید باورتون نشه
