کاش میشد کمی از نیزه بیایی بغلم

[امیرمهدی]

نام معشوق مبر نزد من از عشق مگو

عشق دیریست كه در پیچ و خم عباس است

هر چه داریم همه از كرَم عباس است

خلقت جنت حق لطف كرم عباس است




اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین
مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین

هر جا کنار آب نشستم ز داغ تو
از بس که سوختم جگرم آب شد حسین
جانسوز تر ز داغ تو دیگر کسی ندید
خورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین






نبودی طعنه خار بیابان پای ما را زد *** زبان کوفه خیلی حرف‏ها را پشت بابا زد
میان راه دستی گوشوار از گوش من چید و *** به دور از چشم‏هایت زخم سیلی بر رخ ما زد

یارقیه ع

[1228]

‎"جبريل امين خادم و دربان رقيه "

گرديد فلك واله و حيران رقيه


گشته خجل او از رخ تابان رقيه


آن زهره جبینی كه شد از مصدر عزت


جبريل امين خادم و دربان رقيه


هم وحش و طيور و ملك و عالم و آدم


هستند همه ريزه خور خوان رقيه


خواهى كه شود مشكلت اندر دو جهان حل


دست طلب انداز به دامان رقيه


جن و ملك و عالم و آدم همه يكسر


هستند سر سفره احسان رقيه


كو ملك يزيد و چه شد آن حشمت و جاهش
‎‏‎

[یاحسین]

ثبت احوال من از ناحیه ارباب است

همه ایل و تبارم بنویسید حسین



ما گمشدگانیم که اندر خم دنیا

تنها هنر ماست که مجنون حسینیم

[Mojtaba]

[1228]

‎امشب رقــیه (س) تا همـــــیشــه گشت تنها


امـــشب حسین (ع) بی سر فتاده بین صحرا


امشب دل زینب (س) فقط حزن است و اندوه


امشب مــــصـیبت ها برایش گشت چون کوه


امشب چرا چشمان زینب (س) گشته گریان؟


امشب چرا دست رقیــــه (س) گشته لرزان؟!


امشب شـــده ســیلی جـــــواب اشک و ناله


امشب چرا خـونی شـده گوش سه ساله!؟


امشب دلم خون چون یتیمان حسین (ع) است


"امشب شب شــام غریبان حسین (ع) است"‎‏‎

[Tavarish]

نسیمی آشنا از سوی گیسوی
تو می آید

نفس هایم گواهی میدهد بوی
تو می آید

شکوه تو زمین را با قیامت آشنا کرده

و رقص باد با گیسوی تو محشر بپا کرده

زمین را غرق در خون خدا کردی خبر داری؟

تو اسرار خدا را بر ملا کردی خبر داری؟

جهان را زیرو رو کرده است گیسوی پریشانت

از این عالم چه میخواهی همه عالم به قربانت

خبر دارم که سر از دین نصرانی در آوردی

و عیسی را به آیین مسلمانی در آوردی

خبر دارم چه راهی را بر اوج نیزه طی کردی

از آن وقتی که اسب شوق را مردانه هی کردی

بخوان ! آهسته از این جا به بعد ماجرا با من

خیالت جمع ای دریای غیرت خیمه ها با من

شکستم بیصدا در خود که باید بی تو بر گردم

قدم خم شد لیکن خم به ابرویم
نیاوردم...


السلام علیک یا اهل بیت النبوه

[1228]

‎بیش از ستاره زخم و ، فلک در نظاره بود

دامان آسمان ز غمش پر ستاره بود

لازم نبود آتش سوزان به خیمه ها

دشتی ز سوز سینه زینب شراره بود

می خواست تا ببوسد و برگیردش زخاک

قرآن او ، ورق ورق و پاره پاره بود

یک خیمه نیم سوخته ، شد جای صد اسیر

چیزی که ره نداشت درآن خیمه ، چاره بود

در زیر پای اسب ، دو کودک ز دست رفت

چون کودکان پیاده و دشمن سواره بود

آزاد گشت آب ، ولیکن هزار حیف !

شد شیردار مادر و ، بی شیرخواره بود

چشمی برآنچه رفت به غارت نداشت کس

اما دل رباب - پی گاهواره بود

یک طفل با فرات ، کمی حرف زد ولی

نشنید کس ، که حرف زدن با اشاره بود

یک رخ نمانده بود که سیلی نخورده بود

در پشت ابر ، چهره ی هر ماهپاره بود

از دست ها مپرس که با گوش ها چه کرد

از مشت ها بپرس که با گوشواره بود‎

[1228]

‎
دید بـا اینکه زمین خوردم مرا حُرمت نداشت

دخـتـرت بـابـا بـرای گریـه هم مهـلـت نداشت

هرچه گفتم من یتیمم ، باز مویـم را کـشـیـد

نانجیب انگار ترس از گیسوی عصمت نداشت

اسـتـخـوان نـازکـم را بـس کـه زیـر پـا گرفـت

زانوان اُفـتـان و خـیـزانم دگـر طاغت نـداشـت

صـورت مـجـروح مـن آمـاده ی سـیـلی نـبـود

لیک آن جـلاد ، جـز مـحـکـم زدن نیـت نداشـت

خوب شـد بـر صـورتم گُـل کاشت دستان عدو

ور نه این صورت نشان از مادر عصمت نداشت!‎‏‎