معلولیت از دیدگاه قران ومعصومین

[نیلوفر]

الإمام الحسین(ع) – فی تقریعِ العلماءِ الّذینَ لا تَستَثیرُهُم آلامُ النّاسِ المضطُهدَین، فَیسکُتُونَ علی الظّلم و لا یَقُومُون لإقامةِ القسط، و لا یُفَکَّرُونَ بثورةٍ و تغییر، و لا یَلتَحِمُون مع صُفوفِ المحرومین و المحقورین بصورةٍ فعلیه : «… فأمّا حقَّ الضُّعَفاءِ فَضَیَّعتُم … وَ العُمیُ وَ البُکمُ والزََّمنی فی المدائنِ مُهمَلةُ لا تَرحَمُون … مَکَّنتُمُ الظَّلَمَةَ من منزلتِکم … فأسلَمتُمُ الضّعفاء فی أیدیهم … والنّاسُ لَهُم خَوَلُ، لا یَدفَعُون یَد لامسٍ …
ترجمه فارسی:
امام حسین(ع)- در سرکوبی علمایی که دردهای مردمِ زیر فشار آنان را بر نمی‏انگیزد، و در مقابل ستم ستمگران خاموش می‏نشینند، و برای برپاداری قسط قیام نمی‏کنند، و به شورشهای دگرگونساز نمی‏اندیشند، و در عمل، به صفهای محرومان و تحقیرشدگان، (برای نجات آنان) نمی‏پیوندند: … حقّ ضعیفان را شما ضایع کردید … کوران و گنگان و زمینگیران را در شهرها به حال خود واگذاشته‏اند و شما به آنان رحم نمی‏کنید! … شما به ستمگران (با نزدیک شدن به آنان، یا سکوت در برابر ایشان) اجازه دادید تا از موقعیت شما در جامعه سوء استفاده کنند. شما ناتوانان را تسلیم آنان کردید … تا جایی که مردم را برده خویش ساختند، و قدرت هرگونه دفاعی را از آنان سلب کردند …
سند: تُحفُ العقول، ص۱۷۱-۱۷۳، چاپ غفّاری، ص۲۷۲-۲۷۵؛ ترجمه مرحوم احمد آرام، الحیاة، محمد رضا حکیمی، محمد حکیمی و علی حکیمی، ج۵، ص۲۵۵٫

[نیلوفر]

در روایتی از پیامبر (ص) نقل شده است که به سلمان فارسی فرمود.

ای سلمان، همانا تو در حال بیماری دارای سه خصلتی: در یاد خدا هستی، دعایت مستجاب است، همه گناهانت خواهد ریخت، خداوند تو را هنگام مرگ از نعمت سلامتی برخوردار فرماید.

التماس دعا

[نیلوفر]

بر طبق آیه، شریفترین انسانها در منظر خداوند، پرهیزکارترین انهاست و خداوند ارزش یک انسان را نه به اتکائ ویژگی های فیزیکی یا موفقیت های مادی بلکه براساس کمال معنوی و تعالی اخلاقی می سنجد. واقعه زیر در صدر اسلام گویای این حقیقت می باشد.
سران قریش، حرفهای پیشین خود را تکرار کردند و از پیامبر می خواستند از دعوتش دست بردارد و به دو دستگی میان مردم مکه پایان دهد. پیامبر نیز از فرصت پیش آمده استفاده می کرد و به بیان دیدگاههای خود پرداخت و آنان را به توحید و ترک بت پرستی دعوت می کرد. پیامبر گرم صحبت کردن بود که فردی نابینا و ظاهراً فقیر که بعدها معلوم شد «عبدالله بن ام مکتوم» است. عصا زنان با گامهای کوتاه و لرزان ، هر لحظه به پیامبر نزدیک می شد. او بی توجه به سخنان پیامبر و مخاطبان او، وارد مجلس شد و بی درنگ از پیامبر خواست آیه هایی از قرآن را برای او بخواند و به او بیاموزد. او آرام نمی گرفت و پیوسته به سخن خود ادامه می داد، خواسته اش را تکرار و مرتب کلام پیامبر را قطع می کرد. حضرت نیز سخنان خود را خطاب به کافران ادامه می داد. پیامبر می دانست که هدایت سران کفر از هر چیز دیگر مهمتر است ؛ زیرا اگر آنان ایمان بیاورند و اسلام را بپذیرند، موانع از میان می رود و گروههای دیگر نیز به اسلام رو می آورند و چنین پیشرفتی به سود اسلام خواهد بود. پس توجهی به ابن ام مکتوم نکرد؛ چون روزهای بعد نیز می توانست او را به ملاقات بپذیرد. ولی ابن مکتوم دست بردار نبود و حضرت را رها نمی کرد. پیامبر از این همه پافشاری ناراحت شد و آثار ناخشنودی در چهره مبارکش نمایان گشت و در دل گفت: سران عرب که این جا نشسته اند، حتماً پیش خود می گویند، پیروان محمد هم نابینا و بردگانند و به سخن با آن گروه ادامه داد. در این هنگام ، آیه های زیر نازل شد و پیامبر را نسبت به برخی مسایل آگاه کرد. ترجمه آیه های ۱ تا ۱۱ سوره عبس، پیامبر را در برخورد با مرد نابینا مورد خطاب قرار می دهد: چهره درهم کشید و روی گردانید که ﴿۱﴾ آن مرد نابینا پیش او آمد ﴿۲﴾ و توچه دانی، شاید او به پاکی گراید ﴿۳ ﴾ یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد ﴿۴﴾ ولی آن کس که خود را بی نیاز می پندارد ﴿۵﴾ تو بدو می پردازی ﴿۶ ﴾با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسئولیتی] نیست﴿۷﴾ ولی آن کس که شتابان پیش تو آمد﴿۸﴾ در حالی که [از خدا] می ترسید﴿۹﴾ تو از او به دیگران می پردازی. ﴿۱۰﴾ زنهار [چنین مکن] این [آیه ها] پندی است. ﴿۱۱﴾.
این آیات بر این معنا دلالت دارند که با افراد ناتوان می باید مانند افراد سالم، با احترام کامل رفتار شود.

[نیلوفر]

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ«ص»:‏ لَا تُدِیمُوا النَّظَرَ إِلَى أَهْلِ الْبَلَاءِ وَ الْمَجْذُومِینَ فَإِنَّهُ یَحْزُنُهُمْ.

امام صادق«ع»- از پیامبر اکرم«ص»: نگاه پیوسته به گرفتاران و معلولین مکنید که مایه اندوه آنها است.

(بحارالانوار، ج۷۲، ص۱۵)

[Maroot]

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ«ص»:‏ لَا تُدِیمُوا النَّظَرَ إِلَى أَهْلِ الْبَلَاءِ وَ الْمَجْذُومِینَ فَإِنَّهُ یَحْزُنُهُمْ.

امام صادق«ع»- از پیامبر اکرم«ص»: نگاه پیوسته به گرفتاران و معلولین مکنید که مایه اندوه آنها است.

ینی ما بهترین اصول زندگی و اخلاقی رو تو دینمون دارم بعد از همه کمتر بهشون عمل می کنیم

[نیلوفر]

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ«ص»: ‏ مَنْ قَادَ ضَرِیراً أَرْبَعِینَ خُطْوَه عَلَى أَرْضٍ سَهْلَه- لَا یَفِی بِقَدْرِ إِبْرَه مِنْ جَمِیعِهِ طِلَاعُ الْأَرْضِ ذَهَباً فَإِنْ کَانَ فِیمَا قَادَهُ مَهْلَکَه جَوَّزَهُ عَنْهَا وَجَدَ ذَلِکَ فِی مِیزَانِ حَسَنَاتِهِ یَوْمَ الْقِیَامَه أَوْسَعَ مِنَ الدُّنْیَا مِائَه أَلْفِ مَرَّه وَ رَجَحَ بِسَیِّئَاتِهِ کُلِّهَا وَ مَحَقَهَا وَ أَنْزَلَهُ فِی أَعْلَى الْجِنَانِ وَ غُرَفِهَا.
رسول خدا«ص»: کسى کـه شخصى نابینا را را چهل گام در زمین هموار راه ببرد هرگز نمى توان به اندازه یک سوزن از کار او را به طلاهاى جهان ارزیابى کرد. و اگر نابینایى را از خطر افتادن در چاهى نجات دهد، روز قیامت پاداش این عمل بالاتر از صد هزار بار انفاق جهان است و این حسنات بر همه گناهان او برترى دارد و آن را محو و نابود مى کند و او را به فردوس اعلى مى برد.

[نیلوفر]

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص)‏ مَنْ أَعَانَ ضَعِیفاً فِی بَدَنِهِ عَلَى أَمْرِهِ أَعَانَهُ اللَّهُ عَلَى أَمْرِهِ وَ نَصَبَ لَهُ فِی الْقِیَامَه مَلَائِکَه یُعِینُونَهُ عَلَى قَطْعِ تِلْکَ الْأَهْوَالِ وَ عُبُورِ تِلْکَ الْخَنَادِقِ مِنَ النَّارِ حَتَّى لَا یُصِیبَهُ مِنْ دُخَانِهَا وَ عَلَى سُمُومِهَا وَ عَلَى عُبُورِ الصِّرَاطِ إِلَى الْجَنَّه سَالِماً آمِناً وَ مَنْ أَعَانَ ضَعِیفاً فِی فَهْمِهِ وَ مَعْرِفَتِهِ فَلَقَّنَهُ حُجَّتَهُ عَلَى خَصْمِ الدِّینِ طُلَّابِ الْبَاطِلِ أَعَانَهُ اللَّهُ عِنْدَ سَکَرَاتِ الْمَوْتِ عَلَى شَهَادَه أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارِ بِمَا یَتَّصِلُ بِهِمَا وَ الِاعْتِقَادِ لَهُ حَتَّى یَکُونَ خُرُوجُهُ مِنَ الدُّنْیَا وَ رُجُوعُهُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى أَفْضَلِ أَعْمَالِهِ وَ أَجَلِّ أَحْوَالِهِ فَیُحْیَا عِنْدَ ذَلِکَ بِرَوْحٍ وَ رَیْحَانٍ وَ یُبَشَّرُ بِأَنَّ رَبَّهُ عَنْهُ رَاضٍ وَ عَلَیْهِ غَیْرُ غَضْبَانَ وَ مَنْ أَعَانَ مَشْغُولًا بِمَصَالِحِ دُنْیَاهُ أَوْ دِینِهِ عَلَى أَمْرِهِ حَتَّى لَا یَتَعَسَّرَ عَلَیْهِ أَعَانَهُ اللَّهُ تَزَاحُمَ الْأَشْغَالِ وَ انْتِشَارَ الْأَحْوَالِ یَوْمَ قِیَامِهِ بَیْنَ یَدَیِ الْمَلِکِ الْجَبَّارِ فَمَیَّزَهُ مِنَ الْأَشْرَارِ وَ جَعَلَهُ مِنَ الْأَخْیَارِ.
رسول خدا فرمود: هر که معلولی را در کارهایش کمک کند، خدا در کارش به او کمک دهد و در قیامت فرشته‏هائى روا دارد که او را در گذر از هراسها کمک دهند، و از خندق هاى آتش بگذرانند و از صراط او را سالم به بهشت رسانند. و کسى که ناتوان در فهم و معرفت را کمک دهد و در برابر خصم باطل به او دلیلى آموزد، خدایش در سکرات مرگ بر شهادت به یگانگى خدا و اینکه محمد(ص) بنده و رسول او است کمک دهد و بر اقرار بدان چه بدین دو مربوط است و بر اعتقاد او تا اینکه از دنیا برون شود و به خداى عز و جل برگردد با بهترین کردار و خوشترین حال، و در آن به روح و ریحان خوشامدش گویند و مژده‏اش دهند با اینکه پروردگارش از او خشنود است و خشمى بر او ندارد.

[نیلوفر]

قالَ رسول ُاللهِ (ص) :اِنَّ عظیمَ البلاءِ یُکافَأبه عظیمُ الجَزاءِ فاذا أَحَبَّ اللهُ عَبدآ ابتلاهُ اللهُ بعظیمِ البلاءِ فمَن رَضِیَ فَلَه عندَاللهِ الرّضَا و مَن سَخِطَ البلاءَ فله عندَاللهِ السّخطُ

پیامبر (ص) فرمود: بلای بزرگ به اجر بزرگ پاداش داده می شود. هرگاه بنده ای مورد محبت خدواند باشد او را به بلای بزرگ گرفتار کند چنانچه خشنود باشد خداوند هم از او خشنود است و چنانچه خشمگین باشد خداوند هم از او خشمگین است.

[نیلوفر]

پیامبر اسلام (ص) فرموده است: رُفِعَ القلمُ عن ثَلاثهٍ: عنِ الصَّبیِّ حتّی یَحتَلِمَ و عنِ المجنونِ حتّی یفیقَ و عنِ النّائِمِ حتّی یَستَیقِظَ قلم انشاء

احکام از سه کس برداشت شده:کودک تا به حد بلوغ رسد، دیوانه تا به عقل آید، خواب تا بیدار شود.

[نیلوفر]

حضرت صادق (ع) می فرماید. انَّ فی الجّنهِ منزلهً لاَیبلُغُها عبدٌ الّا بالابتلاءِ فی جسدِهِ.

به تحقیق در بهشت منزلت و مقامی است که شخص جز با دچار شدن به ناملایمات به آن نمی رسد.