مشاعره با اشعار حضرت مولانا جلال الدین

[celebra la vida]

از یکی آتش برآوردم تو را
در دگر آتش بگستردم تو را
از دل من زاده‌ای همچون سخن
چون سخن آخر فروخوردم تو را
با منی وز من نمی‌داری خبر
جادوم من جادوی کردم تو را
تا نیفتد بر جمالت چشم بد
گوش مالیدم بیازردم تو را
دایم اقبالت جوان شد ز آنچ داد
این کف دست جوامردم تو را

[hadi123]

ای دوست قبولم کن وجانم بستان

مستــم کـــن وز هر دو جهانم بستان

[خزون]

ﻧﻪ ﮔﺮﻣﯿﻢ ﺍﯼ ﺣﺮﯾﻔﺎﻥ ﻭ ﻧﻪ ﺳﺮﺩﯾﻢ
ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺗﻤﻮﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺟﺴﻢ ﺍﺳﺖ
ﻧﻪ ﺟﺴﻤﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﻭﺡ ﻓﺮﺩﯾﻢ
ﭼﻮ ﻧﻄﻊ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩﯼ
ﺑﻪ ﻣﻬﺮﻩ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﮐﺎﺳﺘﺎﺩ ﻧﺮﺩﯾﻢ
ﭼﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺲ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﯾﻢ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻭ ﻭﺭﺩﯾﻢ

[celebra la vida]

مستان غمت بار دگر شوریدند
دیوانه دلانت سر مه را دیدند
آمد سر مه سلسله را جنبانید
بر آهن سرد عقل را بندیدند

[شیدا2]

در هوس بحر تو دارم لبی
کان نشود تر ز هزاران فرات

[celebra la vida]

تا شب میگو که روز ما را شب نیست
در مذهب عشق و عشق را مذهب نیست
عشق آن بحریست کش کران ولب نیست
بس غرقه شوند و ناله و یارب نیست