از دیدگاه تئوریک اینگونه است، دوست داشتن از ته دل که الکی نیست. سالها پیش وقتی بچه بودم و در زمان جنگ شاهد تشیع جنازه شهیدی بودم که ناگهان صدای داد و فریاد و شیون عجیبی از میان زنان برخاست، دیدم که همه دور دختری که نامزد شهید بود جمع شدند، او با سم خودکشی کرده بود و همان روز به همراه نامزدش دفن شد. سخت است درک این جریان برای کسی که هرگز دوست داشته نشده و یا هیچگاه کسی را دوست نداشته است. خیلی ها بهانه ها و مشکلات روحی و عقده ها شان را با توهم عشق جمع می زنند که معمولاً با گذشت زمان تسکین میابد و چه بسا طرف شان را بعد از مدتها کلا از یاد میبرند (مثل این پیرمرد)! ضرب المثل احمقانه ای است که میگوید درمان درد محبت زمان است، در حالی که حافظ خیلی خوب حالت یک علاقه مند واقعی را توصیف کرده است:نوشته اصلی توسط meaning
شما تجربه کرده اید؟یا تئوری گفتید؟
هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
از دماغ من سرگشته خیال دهنت
به جفای فلک و غصه دوران نرود
پاسخ با نقل قول