محققان دانشگاه استنفورد، نسل جديدی از کاشتنی‌های داخل بدن را ابداع کرده‌اند که به افراد نابينا کمک می‌کند بينايی از دست رفته خويش را بازيابند.
اين کاشتنی چشمی پشت چشم قرار می‌گيرد و به‌اين ترتيب، افرادی که سلول‌های گيرنده نوری شبکيه چشم آنها به‌هر علت آسيب ديده و توانايی‌اش را از دست داده، می‌توانند به کمک آن، اطلاعات تصويری دريافتی درباره اجسام و افراد پيرامون خود را پردازش کنند.
اين ايمپلنت به عنوان يک شبکيه مصنوعی عمل کرده، اطلاعاتی را از محيط اطراف به دست می‌آورد و آن را به علائم و پيام‌های الکتريکی تبديل می‌کند که به مغز ارسال می‌شود.
پيش از اين نيز از سيستم‌های مشابهی برای درمان نابينايی رونمايی شده بود، اما ويژگی يا محدوديت مشترک همه آنها اين است که عملکردشان مبتنی بر استفاده از سيم پيچ، کابل يا آنتنی است که بايد داخل چشم قرار گيرد تا بتوانيد انرژی مورد نياز و همچنين اطلاعات لازم برای پردازش تصاوير را برای اين کاشتنی که داخل چشم قرار می‌گيرد، تامين کنيد، اما در اين فناوری جديد، ايمپلنت طراحی شده از ديودهای حساس به نور ساخته شده که قابليت تبديل امواج نوری به جريان الکتريکی را دارد.
در نهايت امواج الکتريکی توليد شده به سلول‌های عصبی شبکيه فرستاده خواهد شد و به اين ترتيب، ديگر به ابزارهای جانبی نيازی نيست.
برای اين کار در مقايسه با نور معمولی موجود در محيط، به مقدار نور بيشتری نياز داريم. اگر بخواهيم از نور مرئی استفاده کنيم، نور اضافی دريافتی موجب ناراحتی چشم می‌شود.
دراين شرايط، استفاده از امواج نوری در محدوده طول موج نزديک به امواج قرمز، بهترين گزينه است. ويژگی منحصر به فرد اين گروه از امواج اين است که با چشم غيرمسلح ديده نمی‌شود، اما ديودهايی که داخل چشم قرار می‌گيرد، می‌تواند اين امواج را دريافت و جذب کند.
استفاده از نسل جديد چشم بيونيکی برای درمان نابينايی در موش‌ها با موفقيت همراه بوده است.
به گفته محققان، از اين فناوری برای درمان افرادی که با افزايش سن، دچار بيماری‌های چشمی نظير بيماری تباهی لکه زرد(AMD) و التهاب شبکيه می‌شوند، می‌توان استفاده کرد.
تباهی ماکولا يا لکه زرد، از مهم‌ترين علل نابينايی در سطح دنياست. در افرادی که به اين بيماری‌ها مبتلا هستند، سلول‌های گيرنده نوری در شبکيه تحليل می‌رود و اين در حالی است که سلول‌های عصبی شبکيه که اساس عملکرد چشم بيونيکی است، می‌تواند بدون هيچ مشکلی عملکرد طبيعی خود را حفظ کند.
دوربينی که روی دسته عينک نصب شده، از هر چه فرد می‌بيند، تصويری ثبت می‌کند و تصاوير ثبت شده از طريق يک کامپيوتر جيبی کوچک پردازش می‌شود. تصاوير روی يک نمايشگر LCD کوچک به نمايش درمی‌آيد.
تصويری که روی نمايشگر ظاهر می‌شود، به آينه‌ای که روی عدسی عينک نصب شده، منتقل می‌شود. آينه امواج نوری دريافتی را به پشت چشم يا به عبارتی محل استقرار چشم بيونيک منتقل می‌کند.
ايمپلنت چشمی که به اندازه نوک مداد است، از ديودهای تصويری تشکيل شده که برخی از آنها تحت تاثير نوری که به چشم وارد شده، قرار می‌گيرد و بعضی ديگر همچنان در حالت غير فعال باقی می‌ماند.
به اين ترتيب، الگويی برای نمايش تصاوير ايجاد می‌شود. در آخرين مرحله ديودهای تصويری فعال شده امواج الکتريکی منتشر کرده که سلول‌های عصبی شبکيه را تحريک می‌کند و در نهايت پيام عصبی دريافتی به مغز مخابره می‌شود. (جام جم - ضميمه سيب)
مترجم: زهرا هداوند
منبع: britanica
برگرفته از: جام جم
پاسخ با نقل قول
